Krótka informacja o filmie

Film „The DUFF” to ciekawa propozycja dla młodzieży ze szkół ponadgimnazjalnych. Ukazuje środowisko młodych ludzi z amerykańskiego college’u. Uczniowie uwikłani są w sieć zależności związanych z pełnieniem określonych ról społecznych. Ich intrygi rozgrywają się w przestrzeni szkolnej i w środowisku portali społecznościowych. Film porusza także problematykę kreowania własnego wizerunku, nieodpowiedzialnego korzystania w nowych mediów oraz prawa do indywidualizmu. Traktuje o tym, że nie warto na siłę zmieniać się i dostosowywać do oczekiwań środowiska.

„The DUFF” zrealizowano w młodzieżowym stylu, znanym z muzycznych teledysków i popularnych seriali telewizyjnych. Fabuła filmu jest przerywana przez wstawki (myśli głównej bohaterki) zawierające jej wyobrażenia o życiu, zaczerpnięte zazwyczaj z popkulturowych przedstawień określonych sytuacji.

Związki z podstawą programową

Wychowanie do życia w rodzinie

• Tożsamość i wielowymiarowość człowieka. Poczucie sensu życia
• Komunikacja interpersonalna, asertywność, techniki negocjacji, empatia
• Tolerancja wobec odmienności kulturowych, etnicznych, religijnych, seksualnych
• Rozwój psychoseksualny człowieka w kolejnych fazach życia
• Dojrzewanie: rozumienie i akceptacja kryteriów dojrzałości biologicznej, psychicznej i społecznej. Problemy okresu dojrzewania i sposoby radzenia sobie z nimi
• Wartości i pojęcia związane z płciowością człowieka: męskość, kobiecość, miłość, rodzina, rodzicielstwo. Znaczenie odpowiedzialności w przeżywaniu własnej płciowości i budowaniu emocjonalnych więzi. Role kobiet i mężczyzn a panujące stereotypy
• Inicjacja seksualna, jej uwarunkowania i następstwa. Argumenty biomedyczne, psychologiczne i moralne za opóźnianiem wieku inicjacji seksualnej
• Istota seksualności człowieka i jej aspekty. Integracja seksualna
• Komplementarność płci – wzajemne dopełnianie się płci w sferach fizycznej, psychicznej, emocjonalnej i społecznej. Rozumienie, akceptacja i szacunek dla osób płci odmiennej
• Istota, rodzaje i etapy rozwoju miłości. Różnice w przeżywaniu miłości
• Trudności w osiąganiu tożsamości płciowej, możliwości pomocy
• Normy zachowań seksualnych.
• Funkcje rodziny, ze szczególnym uwzględnieniem wychowania dzieci w rodzinie. Znaczenie prawidłowych postaw rodzicielskich dla rozwoju dziecka. Samotne rodzicielstwo

Język polski

Świadomość językowa. Uczeń:

• zna pojęcia znaku i systemu znaków; uzasadnia, że język jest systemem znaków; rozróżnia znaki werbalne i niewerbalne, ma świadomość ich różnych funkcji i sposobów interpretacji
• zna pojęcie aktu komunikacji językowej i wskazuje jego składowe (nadawca, odbiorca, kod, komunikat, kontekst), dostrzega i omawia współczesne zmiany modelu komunikacji językowej (np. różnice między tradycyjną komunikacją ustną lub pisaną a komunikacją przez internet)

Zakres rozszerzony

• rozróżnia i omawia na wybranych przykładach funkcje języka – poznawczą (kategoryzowanie świata), komunikacyjną (tworzenie wypowiedzi i stosowanie języka w aktach komunikacji) oraz społeczną (jednoczenie grupy i budowanie tożsamości zbiorowej – regionalnej, środowiskowej, narodowej)
• dostrzega związek języka z obrazem świata

Analiza i interpretacja tekstów kultury.

Wstępne rozpoznanie. Uczeń:

• prezentuje własne przeżycia wynikające z kontaktu z dziełem sztuki
• określa problematykę utworu

Analiza. Uczeń:

• rozpoznaje w utworze sposoby kreowania świata przedstawionego i bohatera (narracja, fabuła, sytuacja liryczna, akcja)

Zakres rozszerzony

• wskazuje związki między różnymi aspektami utworu (estetycznym, etycznym i poznawczym)
• dostrzega przemiany konwencji i praktykę ich łączenia (synkretyzm konwencji i gatunków)
• dostrzega w czytanych utworach: parodię, parafrazę i trawestację, wskazuje ich wzorce tekstowe

Interpretacja. Uczeń:

• wykorzystuje w interpretacji utworu konteksty (np. literackie, kulturowe, filozoficzne, religijne)

Wartości i wartościowanie. Uczeń:

• dostrzega związek języka z wartościami, rozumie, że język podlega wartościowaniu, (np. język jasny, prosty, zrozumiały, obrazowy, piękny), jest narzędziem wartościowania, a także źródłem poznania wartości (utrwalonych w znaczeniach nazw wartości, takich jak: dobro, prawda, piękno, wiara, nadzieja, miłość, wolność, równość, braterstwo; niepodległość, tolerancja)
• dostrzega w świecie konflikty wartości (np. równości i wolności, sprawiedliwości i miłosierdzia) oraz rozumie źródła tych konfliktów

Wiedza o kulturze

Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji. Uczeń:

• zna dwudziestowieczne dzieła reprezentujące różne dziedziny sztuki (literaturę, architekturę, plastykę, muzykę, teatr, fotografię, film, sztukę nowych mediów) i dostrzega związki pomiędzy nimi
• wskazuje różne funkcje dzieła sztuki (np. estetyczną, komunikacyjną, społeczną, użytkową, kultową, poznawczą, ludyczną)
• analizuje temat dzieła oraz treści i formę w kontekście jego różnych funkcji
• analizuje film lub analizuje spektakl teatralny, posługując się podstawowymi pojęciami z zakresu właściwej dziedziny sztuki
• charakteryzuje podstawowe media kultury (słowo, obraz, dźwięk, widowisko)
• wymienia różne formy mediów kultury (słowo mówione, pismo, książka, obraz malarski, fotografia, film, program telewizyjny, spektakl teatralny) oraz użycia (nowe media, media masowe, media interaktywne, multimedia)
• wyjaśnia, na czym polegają różne formy kontaktu z kulturą (odbiór bierny, aktywny, konsumpcja, produkcja, twórczość, użytkowanie, uczestnictwo, animacja)
• lokuje wytwory kultury (zachowania, zwyczaje, normy moralne, wytwory materialne, dzieła sztuki) w kontekście grup społecznych, w których są tworzone i odbierane (rodzina, rówieśnicy, społeczność lokalna, naród)

Tworzenie wypowiedzi. Uczeń:

• wypowiada się – w mowie i w piśmie – na temat wytworów kultury i ludzkich praktyk w kulturze (zachowań, obyczajów, przedmiotów materialnych, dzieł sztuki)
• wypowiada się na temat dzieła sztuki, używając pojęć zarówno swoistych dla poszczególnych sztuk, jak i wspólnych (forma, kompozycja, funkcja, nadawca, odbiorca, użytkownik, znaczenie, kontekst, medium)
• określa swoje zainteresowania, potrzeby i preferencje kulturalne oraz uzasadnia je w dyskusji

Analiza i interpretacja tekstów kultury. Uczeń:

• odnosi elementy kultury (zachowania, zwyczaje, praktyki, przedmioty materialne, dzieła sztuki) do kategorii: czas, przestrzeń, ciało, grupa społeczna (rodzina, rówieśnicy, społeczność lokalna, naród)
• interpretuje praktyki kultury z najbliższego otoczenia (klasa, szkoła, dom, osiedle, podwórko, miasto, kościół, stadion piłkarski)
• dostrzega i nazywa związek między dziełem a sytuacją społeczno-historyczną i obyczajami epoki, w której powstało
• posługuje się pojęciami: kultura popularna, ludowa, masowa, wysoka, narodowa, zglobalizowana, subkultura w ich właściwym znaczeniu i używa ich w kontekście interpretowanych dzieł sztuki oraz praktyk kulturowych

Etyka

• Człowiek jako osoba i jego działanie. Etyczna analiza aktywności ludzkiej
• Motywy podejmowanych decyzji
• Cel i sens ludzkiej egzystencji. Hierarchie celów. Szczęście w życiu ludzkim
• Rozwój moralny i duchowy człowieka jako osoby. Rola oddziaływań wychowawczych
• Dobro moralne i wartości moralne. Hierarchia wartości. Wartości autoteliczne i instrumentalne. Konflikt wartości. Wartości wybierane i realizowane
• Prawo moralne, imperatyw moralny, w tym prawo naturalne. Dekalog jako podstawa życia moralnego. Problem relatywizmu moralnego i sposoby jego przezwyciężania. Nienaruszalne prawa istoty ludzkiej
• Wymiar moralny życia człowieka. Zdolność rozpoznawania wartości i powszechne dążenie do dobra. Świadomość moralna. Rola sumienia w prawidłowym rozwoju wewnętrznym. Sądy i oceny moralne. Przykłady patologii w zakresie świadomości moralnej.
• Problem manipulacji. Obecność dobra i zła we współczesnej kulturze
• Sprawności moralne. Samowychowanie
• Przykłady współczesnych przejawów kryzysu moralnego i dylematów w zakresie wyborów moralnych oraz sposoby ich rozwiązywania na gruncie etyki chrześcijańskiej oraz innych koncepcji etycznych
• Etyczny wymiar życia szkolnego. Umiejętność życia z innymi i dla innych. Uczciwość. Problem „ściągania”. Wartości szczególnie cenione w życiu szkolnym

Rozwój zainteresowań i pożądanych umiejętności uczniów

Pomysły na zajęcia filmowe, proponowane metody pracy z filmem

Wychowanie do życia w rodzinie:

„The DUFF” stwarza możliwość zaprojektowania wokół filmu cyklu zajęć poświęconych rozwojowi osobistemu, relacjom międzyludzkim i odpowiedzialnemu wchodzeniu w dorosłość. Ukazane w nim problemy współczesnych nastolatków są uniwersalne, podobne do tych, z którymi boryka się młodzież na całym świecie. Film otwarcie mówi o wielu zagadnieniach ze sfery intymnej, a tym samym staje się neutralnym pretekstem do dyskusji o rzeczywistych wątpliwościach uczniów.

Język polski:

Lekcję języka polskiego można poświęcić językowi filmu „The DUFF” i funkcji wykorzystanych w nim elementów z porządku produkcji telewizyjnych. Ta nowoczesna produkcja dla młodzieży stwarza sposobność do dyskusji na temat synkretyzmu gatunkowego (i rodzajowego) i zasadności zastosowania go w filmie kinowym.

Wiedza o kulturze:

W ramach zajęć wiedzy o kulturze można przy okazji filmu „The DUFF” zaproponować uczniom uczestnictwo w debacie pt. „Czy serwisy społecznościowe pomagają w utrzymywaniu życia towarzyskiego”. Uczniowie podzieleni na dwa obozy („za” i „przeciw”), posiłkując się filmem, wskazują argumenty potwierdzające bądź negujące tezę.

Etyka:

Wybierając do pracy z uczniem film „The DUFF” podczas zajęć etyki, można zaproponować podopiecznym zabawę w sąd koleżeński. W tym celu warto zaaranżować salę lekcyjną tak, aby przypominała salę rozpraw. W role oskarżonej o stosowanie cyber-przemocy i szantażu (Madison), pokrzywdzonej (Bianki) oraz sędziego rozstrzygającego spór wcielają się wybrani przez nauczyciela uczniowie. Pozostała część klasy pełni funkcje adwokatów oskarżonej i pokrzywdzonej. Mają oni za cel wysuwanie argumentów, które mogłyby przemówić na rzecz jednej bądź drugiej strony. Stosując tę formę zajęć należy pamiętać, aby na ich zakończenie wszyscy uczniowie „wyszli” ze swych ról, a rozstrzygany podczas lekcji spór nie przeniósł się na grunt towarzyski.

Tropy interpretacyjne, w tym zagadnienia filmoznawcze

#tagowanie, oznaczanie, stygmatyzowanie

Tagowanie (#) — zasadniczy problem podjęty w filmie „The DUFF” — to nic innego jak współczesna nazwa stygmatyzowania, piętnowania bądź etykietowania.

Początkowo zjawisko to odnosiło się przede wszystkim do cech negatywnych jednostki lub grupy ludzi, a etykiety narzucano „siłowo”. Nikt nie chciał być zaszufladkowany jako ten, kto w negatywny sposób wyróżnia się ze społeczeństwa, znajdując się tym samym w roli upośledzonego, chorego, innego bądź obcego.

Zasadniczo osoba opatrzona piętnem bądź etykietą starała się pozbyć przypiętej jej negatywnej „łaty”, by na powrót stać się pełnoprawnym, pełnowartościowym i ustandaryzowanym członkiem „zdrowego” społeczeństwa. Ale „łata” wiąże się często ze stygmatyzacją! Na przykład uczeń, któremu przypisano etykietę chuligana, może starać się poprawić swoje zachowanie, aby zmienić postrzeganie własnej osoby; stać się w oczach innych ludzi wartościowym człowiekiem, solidnym uczniem. Jednak raz przypiętej „łaty” trudno się pozbyć. Zespół negatywnych konotacji przypisanych etykiecie narzuca postrzeganie innych poprzez pryzmat ich cech negatywnych. Czynności „społecznie pozytywnych” często się nie zauważa, a „społecznie negatywne” hiperbolizuje. Utrwala to określony wizerunek osoby. Z czasem stygmatyzacja sprawia, że jednostka, godząc się z narzuconą „łatą”, zachowuje się tak, jak przystało na jej nosiciela.

Utrwalenie cech przypisanych danemu stygmatowi wiąże się z siłą oddziaływania grup społecznych, do których należymy. Jeżeli szkoła miała większy wpływ na chuligana, mógł starać się zmienić swe postępowanie. Jeżeli środowisko koleżeńskie, w którym łobuzerskie wybryki akceptowano, a nawet budziły podziw, jednostka starała się podtrzymać (utrwalić) swój negatywny wizerunek. Zjawisko to jest powszechne przede wszystkim wśród członków rozmaitych subkultur, których odmienność (najczęściej postrzegana negatywnie) spaja grupę i wzmacnia identyfikację z jej określonym światopoglądem.

Współcześnie, prawdopodobnie ze względu na powszechną unifikację społeczną, zjawisko etykietowania, które działa przecież dwuwymiarowo, wciąż istnieje. Z jednej strony etykieta może zostać narzucona siłą, z drugiej zaś dochodzi do autoetykietowania (określania samego siebie zgodnie z preferowanym wizerunkiem).

Unifikacja (ujednolicenie) jest sprzeczna z kultem indywidualności. Ludzie, pragnąc się wyróżnić, kreują swój wizerunek, jednocześnie określając go zgodnie z wcześniej przyjętym schematem. Nie prowadzi to bynajmniej do indywidualizacji osoby, lecz jedynie do klasyfikacji jej zgodnie z zasadami narzuconymi przez system unifikacji. Dochodzi zatem do paradoksu, z którym zmierzyć musi się każda, szczególnie młoda, jednostka. Pozostając indywidualnością, jednocześnie musi dokonać samookreślenia, aby zostać zaakceptowana przez grupę funkcjonującą w określonym, zunifikowanym systemie.

Tagowanie (#) wywodzi się ze środowiska informatycznego. Ten znak służy do katalogowania danych należących do tej samej grupy (rodziny).

W filmie wykorzystano tagi klasyfikujące poszczególne postaci: #freak (szaleniec, dziwak), #bitch (sucz; forma męskoosobowa od słowa suka, dziwka. Osoba chłodno traktująca przedstawicieli płci przeciwnej. Słowo pozbawione w tym kontekście wulgarnej konotacji), #geek (osoba szczególnie pogłębiająca swą wiedzę w danym zakresie; często informatyk), #star (gwiazda), #nerd (kujon, nieprzystający do grupy koleżeńskiej, często komputerowiec, żyjący w wirtualnej przestrzeni Internetu). Jest to przegląd określeń i samookreśleń charakterystycznych dla współczesnej młodzieży na całym świecie.

Czasami słowo „tag” rozumiane jest także jako podpis, np. w formie graffiti na murze. W tym znaczeniu podkreśla istnienie i funkcjonowanie jednostki pozostawiającej swój znak w określonej przestrzeni.

Role społeczne

W filmie wyraźnie podjęto problem ról społecznych, w które wciela się współczesna młodzież. Każdy człowiek w swoim życiu odgrywa kilka ról jednocześnie. Zazwyczaj musi podjąć wyzwanie odnalezienia się w określonej grupie społecznej i spełnienia w niej określonych funkcji, np. syna/córki w rodzinie, ucznia w szkole, przyjaciela w grupie koleżeńskiej. Jeżeli te funkcje się uzupełniają, komfort i poczucie wartości wzrasta. Jeżeli jednak są sprzeczne, pojawia się poczucie niespełnienia. Czasami prowadzące do poważnych zaburzeń, frustracji, depresji.

Niekiedy dochodzi do manipulacji określonymi zachowaniami, zwłaszcza gdy dana grupa pragnie zdominować otoczenie bądź wykorzystać innych, by osiągnąć określone korzyści. Typowym przykładem jest mechanizm kozła ofiarnego. Wybrana osoba poddawana jest szykanom ze strony otoczenia, które tym samym podnosi swą samoocenę. Aby ta ocena była jeszcze korzystniejsza, dochodzi do o szkalowania (niesprawiedliwie) ofiary, przypisywania jej cech i działań, które jej w rzeczywistości nie dotyczą. Wywierana presja jest tym perfidniejsza, im bardziej anonimowa, co znakomicie ułatwia internet, w którym każdy może zamieścić niepodpisaną wiadomość, film lub zdjęcie prezentujące fałszywy wizerunek osoby. Takie działania w sytuacjach ekstremalnych mogą skończyć się tragicznie. Warto ten motyw z „The DUFF” zestawić z dramatem Jana Komasy pt. „Sala samobójców”.

Kreowanie własnego wizerunku

Kreowanie własnego wizerunku jest zjawiskiem modnym i postulowanym przez nowoczesne media. Każdy ma dziś możliwość pokazywania się takim, jakim chciałby być postrzegany. Internet i portale społecznościowe to ułatwiają. Zamieszczanie zdjęć i postów z określonym wizerunkiem i adekwatnym podpisem pomaga. Oczywiście nie ma nic złego w chwaleniu się swoimi osobistymi i zawodowymi osiągnięciami. Problem pojawia się wtedy, gdy materiały dotyczące własnej osoby zostały specjalnie na potrzeby „autopromocji” spreparowane lub gdy osiągnięcia innego człowieka są deprecjonowane, ośmieszane bądź przedstawione w fałszywym świetle. Nie może być to także jedynym czynnikiem warunkującym ludzkie zachowania.

Seks jak z pornosa

Okres dojrzewania bezpośrednio wiąże się z inicjacją seksualną. Szkolna edukacja związana z wchodzeniem w życie płciowe wciąż „kuleje”. Młodzi ludzie wiedzę na ten temat czerpią od kolegów, z internetu i kolorowych czasopism. Media kreują wyobrażenia o seksie podsycane wizerunkami kochanków rodem z filmów pornograficznych. Serwisy pornograficzne wciąż cieszą się niesłabnącym powodzeniem. Wyświetlane tam film pokazują pary przeżywające odgrywane uniesienia, co mało ma wspólnego z rzeczywistym aktem seksualnym. Branża pornograficzna ukazuje wzór idealnego stosunku, najczęściej opartego na określonym, sprawdzonym schemacie „gatunkowym”. Rozczarowany będzie ten, kto zapragnie własne życie erotyczne z nim skonfrontować. Ten wizerunek, kochanka — atletycznego dostawcy pizzy, futbolisty czy czyściciela basenów został właśnie w omawianym filmie wyśmiany. Podobnie zresztą jak zachowania erotyczne aktorek, które rzucają się na swych filmowych partnerów, by przeżyć potem nieziemski orgazm.

Odpowiedzialne korzystanie z nowych mediów

Rozwój techniki spowodował upowszechnienie się narzędzi rejestrujących obraz i dźwięk. Dziś już prawie każdy komórkowy aparat wyposażony jest w kamerę. Popularne stało się więc dzielenie zarejestrowanym materiałem z użytkownikami serwisów społecznościowych. Jednakże posiadanie odpowiedniego narzędzia nie zwalnia użytkownika od odpowiedzialności za nagrywany materiał. Co więcej, wymaga od niego etyki związanej z zawodem filmowca, nawet amatora. Koleżanki Bianki (głównej bohaterki filmu) pozbawione są wszelkich hamulców w nagrywaniu i udostępnianiu różnego typu filmów. Kamer w telefonach używają niczym narzędzi szpiegujących, rejestrując na dyskach telefonów komórkowych sceny ze swego życia i życia kolegów. Bianka nie może czuć się bezpieczna. Jej wygłupy w sklepie z odzieżą zostają nagrane, okraszone w procesie montażu komentarzem zmieniającym sens całego zdarzenia, a następnie, z premedytacją umieszczone w sieci. Rozpowszechniana „wirusowo” informacja upokarza dziewczynę.

Nagranie Bianki w intymnej sytuacji ze swym przyjacielem Wesley’em posłuży koleżankom za motyw do szantażu. Choć w filmie, komedii przeznaczonej dla młodzieży, wszystkie wydarzenia mają wymiar żartu, szczeniackiego wygłupu, należy pamiętać o tym, że tego typu zachowania ścigane są z ramienia prawa. Udowodniony szantaż lub szykany związane z nagraniem osoby bez jej zgody mogą oznaczać nawet wyrok sądowy i karę pozbawienia wolności.

Serwisy społecznościowe a relacje międzyludzkie

Film w humorystyczny sposób ukazuje niektóre współczesne relacje międzyludzkie oparte przede wszystkim na wspólnym uczestniczeniu w wirtualnym życiu portali społecznościowych. Duża ilość różnego typu narzędzi do podtrzymywania wirtualnych kontaktów sprawia, że z czasem potrafią one niemal całkowicie zastąpić relacje ludzkie w normalnym, niewirtualnym życiu.

Systemy zliczające ilość znajomych, „polubień”, „udostępnień” stały się miernikiem popularności danej osoby. Dążenie do posiadania jak największej ilości „fanów” w wirtualnej przestrzeni może prowadzić do ukierunkowania własnego postępowania nastawionego wyłącznie na chęć pochwalenia się na jednym z portali. Potrzebę bycia „lubianym” ciekawie ilustruje sprzeczka Bianki z przyjaciółkami: Jess i Caitlyn. Dziewczęta zawzięcie licytują się, która usunie oponentkę z danego serwisu. Finał kłótni ilustrują dzwonki telefonów informujące o zmianach na ich kontach.

Postrzeganie siebie przez pryzmat innych

Zawsze znajdzie się ktoś lepiej wykształcony, atrakcyjniejszy fizycznie, zamożniejszy czy ładniejszy. Stawianie się w kontrze wobec osób postrzeganych jako lepsze teoretycznie zmusza do pracy nad sobą. W rzeczywistości wpędza w kompleksy. Absurdalne jest zaś przyjaźnienie się z osobami „gorszymi” wyłącznie dlatego, aby lepiej wypadać na ich tle. Fałsz i obłuda w takiej relacji zawsze zostaną jednoznacznie odczytane przez osoby postronne, a konsekwencje mogą nie być przyjemne. Dla nikogo.

Ponadto należy pamiętać, że każdy jest w jakimś stopniu wyjątkowy. Każdy ma także prawo do bycia sobą. Zaprzeczanie temu jest nieetyczne. Próba usilnego dążenia do określonego wzorca może zakończyć się utratą własnej osobowości, zagubieniem…

Relacje rodzinne

Na uwagę zasługują relacje rodzinne dwóch bohaterów „The DUFF”: Bianki i Wesley’a. Bianka pochodzi z rozbitej rodziny. Wychowywana przez matkę, ulega jej nastrojom. A te balansują pomiędzy histerią a euforią. Z jednej strony matka rozpacza po stracie ukochanego mężczyzny, z drugiej zaś otwierają się dla niej nowe szanse. I choć nastawienie do życia matki i córki jest różne, to mieszkają pod jednym dachem we względnej symbiozie, odnosząc się do siebie z szacunkiem i miłością. Matka zna problemy córki, córka zaś wspiera rodzicielkę w podejmowaniu ważnych decyzji.

Przeciwieństwem dobrych relacji w niepełnej rodzinie, jest sytuacja domowa Wesley’a (sąsiada i przyjaciela Bianki). Chłopak często wymyka się z domu, aby nie uczestniczyć w rodzinnych awanturach, by unikać przemocy (choćby tylko słownej). Otrzymanie przez bohatera stypendium sportowego (początkowo główna motywacja jego zachowanie względem Bianki) warunkowane poprawieniem ocen z chemii jest dla niego nie tylko szansą na dalszą edukację i karierę sportową. Stanowi dla niego przede wszystkim okazję do wyrwanie się z toksycznego domu.

Obecne w filmie motywy funkcjonujące w kulturze

„The DUFF” jest filmem dla młodzieży i o młodzieży. W początkowych wstawkach – przedstawiających bohaterów, w retrospekcjach i futorospekcjach oraz w internetowych filmach stworzonych przez protagonistki Bianki – wykorzystane zostały schematy gatunkowe charakterystyczne dla telewizji. Dyscyplinę chronologicznie opowiadanej historii filmowej zachwiały więc elementy gatunkowo obce. Mimo to film ogląda się dobrze, choć podczas projekcji mogą nasuwać się skojarzenia z telewizją. Jest to świetny przykład przenikania się starych i nowych mediów i synkretyzmu gatunków.