Opis filmu

Bohaterką filmu jest dorosła suczka o imieniu Łata. Łata jest uroczym kundlem, żyjącym w mieszkaniu, w typowym blokowisku wielkiego miasta. Ma kochającą rodzinę i jest szczęśliwym psem. Mimo tego życie Łaty sprowadza się głównie do czekania: na powrót domowników, na jedzenie, na spacer, na zabawę, na zainteresowanie państwa, na pieszczoty. To z jej punktu widzenia pokazywany jest świat. Komentarz, autorstwa Zofii Ołdak, pięknie i ciepło czytany przez Zofię Kucównę, to rodzaj opowiadania o psim życiu: psich lękach, troskach, obawach i marzeniach. Film, mimo że zrealizowany w 1988 r., na co z pewnością zwróci uwagę młody widz (czarno-białe zdjęcia, odległa młodzieży estetyka ujęć, wnętrz) niesie uniwersalne przesłania: uczy odpowiedzialności, uwrażliwia na los zwierząt porzuconych i bezpańskich, pokazuje więź zwierzęcia z człowiekiem.

Informacje o autorze filmu

Zofia Ołdak ur. 1930 r. w Łodzi. Reżyser i operator filmowy. Ukończyła Wydział Operatorski PWSFTviT w Łodzi. Była reżyserem i operatorem filmowym w Studiu Małych Form Filmowych SE-MA-FOR w Łodzi (w latach 1960–1962 i w roku 1980) oraz w Studiu Miniatur Filmowych w Warszawie (1964–1990); asystentem na Wydziale Operatorskim PWSFTviT (1962–1964). Jest autorką około 40 filmów krótkometrażowych dla dzieci (najsłynniejszy to „Plastusiowy pamiętnik”), dla dorosłych i jednego długometrażowego. Prezentowała swoje dzieła na licznych polskich i zagranicznych festiwalach filmowych.

Propozycje wykorzystania filmu podczas zajęć

Film przeznaczony jest na godzinę wychowawczą w starszych klasach szkoły podstawowej i w pierwszej klasie gimnazjum.

Tematy do dyskusji

1. Mam w domu psa/ zwierzę, więc przybywa mi obowiązków.

2. „Łata”, czyli film o wyższości kundelka nad rasowym psem.

3. Skąd się bierze psia bezdomność?

4. Czy warto mieć psa?

5. Mój pupil….

Proponowane metody pracy

1. Pogadanka lub praca w grupach na temat obowiązków właściciela zwierzęcia.

2. Klasowa dyskusja – argumenty za i przeciw kundelkom/psom rasowym.

3. Drzewko decyzyjne – o konsekwencjach posiadania/nieposiadania psa.

4. Tworzymy amatorski film (np. telefonem komórkowym), w którym uwiecznimy najpiękniejsze cechy naszego pupila lub najzabawniejsze sytuacje, których był bohaterem.

5. Tworzymy komentarz (na wzór tego z filmu) dotyczący naszego zwierzęcia.