Cele lekcji

Cele:

• budowanie systemu wartości, w tym wychowywanie dzieci tak, żeby lepiej orientowały się w tym, co jest dobre, a co złe;
• rozwijanie umiejętności społecznych dzieci, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi;
• stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie oraz nauce dzieci o zróżnicowanych możliwościach fizycznych i intelektualnych;
• budowanie dziecięcej wiedzy o świecie społecznym;
• rozwijanie umiejętności wypowiadania się poprzez język i małe formy teatralne;
• kształtowanie u dzieci poczucia przynależności społecznej (do rodziny, grupy rówieśniczej i wspólnoty narodowej), nauka pracy w grupie;
• wspieranie dziecięcej ciekawości, aktywności i samodzielności.

Przebieg lekcji

Nauczyciel prezentuje uczniom odcinek animowanej serii „Smerfy” pt.: „Kometa nad wioską Smerfów”. Prosi, aby dzieci obejrzały go uważnie i zastanowiły się nad tym, jak zachowują się Smerfy w obliczu grożącego im niebezpieczeństwa.

http://www.youtube.com/watch?v=HkHojTCkasU (dostęp 05.10.2013 r.) czas 22′:58″

Po projekcji nauczyciel pyta o wrażenia związane z filmem, sprawdza czy dzieci zrozumiały treść przekazu. Następnie, pyta: Jak wyglądają normalne, codzienne relacje pomiędzy Smerfami? (na podstawie obejrzanego odcinka, ale i bazując na wiedzy dzieci, pochodzącej z lektury innych części tej serii), Jak zachowywały się Smerfy, kiedy dowiedziały się, że grozi im wielkie niebezpieczeństwo i mogą to być ostanie chwile ich życia? (w wiosce Smerfów każdy „niebieski ludzik” ma swoje miejsce, pełni pewną rolę, na co wskazują także imiona postaci: Laluś, Osiłek, Ciamajda, Ważniak, Artysta. Pracuś, itd. Każdy jest potrzebny swojej społeczności, a ponadto nadaje jej niepowtarzalny koloryt.

Kiedy Smerfy dowiedziały się o zagrażającej ich wiosce komecie, zajęły się sobą, aby zdążyć zrobić to, na co miały zawsze ochotę, ale w ferworze obowiązków nie znajdowały czasu. Okazało się jednak, że te działania nie przynoszą im zakładanej satysfakcji. Smerfy odczuły, że robienie czegoś tylko dla siebie na dłuższą metę nie ma sensu. Zrozumiały, że potrzebują siebie nawzajem, aby tworzyć wspólnie społeczność i wspierać się w swoich zadaniach. A także po to, aby razem konsumować efekty swojej pracy).

Następnie, nauczyciel odczytuje wiersz Juliana Tuwima „Wszyscy dla wszystkich”. (załącznik nr 1) Prosi dzieci, aby postarały się wyjaśnić, dlaczego utwór nosi taki właśnie tytuł. (Wszyscy wymienieni ludzie pracują dla wspólnego dobra, są częściami jednego społecznego zespołu, który bez którejkolwiek ze swoich części nie może istnieć).

Nauczyciel wyświetla grupie/klasie (12′:58″) jeden z odcinków z serii o Kreciku, „Jak Krecik dostał spodenki”.

Następnie prosi o przypomnienie, jak po kolei zwierzęta (a także rośliny len, borówki) pomagały Krecikowi w uszyciu spodenek. Jaką istotną rolę spełniło każde z nich? Aby ułatwić dzieciom zadanie, nauczyciel może wyświetlić pokaz slajdów. (załącznik nr 2)

Nauczyciel proponuje zabawę, małą formę parateatralną. Dzieciom zostają przydzielone indywidualne zadania, które wcześniej obserwowały w krótkometrażowym filmie o Kreciku i jego spodenkach. W zespole jest: Len, Żabka, Słoneczko, Bocian, Jeż, Pajączki, Boróweczki, Mrówki, Rak, Ptaszek i Krecik. Uczestnicy zabawy mogą wcześniej, podczas zajęć plastycznych, wykonać proste czapeczki, które będą ułatwiały identyfikację poszczególnych roślin i zwierząt, „ogniw łańcucha”. Dzieci mają za zadanie ustawiać się w różnej kolejności, a następnie opowiadać (jedna wybrana osoba za każdym razem), jak w takim ustawieniu przebiega prac nad krecikowymi spodenkami. Np.: Len wyrósł, Rak go zmiędlił, Ptaszek go zszył, Borówki dały kolor, Słoneczko wysuszyło suche badyle na wiór.

Za każdym razem, kiedy ustawienie uczestników będzie inne niż właściwe, „misja SPODENKI” zakończy się niepowodzeniem, a nawet zniszczeniem efektów pracy innych uczestników. Dzięki temu ćwiczeniu uczestnicy powinni zrozumieć, jak ważne jest współdziałanie na określonych zasadach oraz szanowanie wzajemne wykonanej przez każdego pracy.

Podsumowanie zajęć. Zebranie wniosków. Podziękowanie dzieciom za aktywność.

Załączniki

Załącznik nr 1

‚Wszyscy dla wszystkich” J. Tuwim

Murarz domy buduje,
Krawiec szyje ubrania,
Ale gdzieżby co uszył
Gdyby nie miał mieszkania?

A i murarz by przecie
Na robotę nie ruszył
Gdyby krawiec mu spodni
I fartucha nie uszył.

Piekarz musi mieć buty,
Więc do szewca iść trzeba,
No, a gdyby nie piekarz,
Toby szewc nie miał chleba.

Tak dla wspólnej korzyści
I dla dobra wspólnego,
Wszyscy muszą pracować,
Mój maleńki kolego.

Załącznik nr 2

„Jak Krecik dostał spodenki” http://www.youtube.com/watch?v=i27wfTyrIlc (dostęp 05.10.2013 r.)

Na łące wyrósł len…

Z żabką go namoczyliśmy…

na słoneczku suszyliśmy…

bocian go zmiędlił…

jeż przeczesał…

pajączki nitkę uprzędły…

boróweczki kolor dały, mrówki płótno mi utkały…

a rak skroił.

A Tobie, ptaszku, dzięki za uszycie.