Noc żywych trupów (1968)
Możliwości percepcyjne widza wczoraj i dziś „Noc żywych trupów” George’a Romero i jej kontynuacje Maciej Dowgiel Kultowe żywe trupy „Gore – to niezwykle krwawa odmiana filmu grozy, której założeniem jest
Tajemnica Filomeny (2013)
„Tajemnica Filomeny” – w poszukiwaniu wyzwalającej prawdy Anna Kołodziejczak Scenariusz filmu został oparty na książce autorstwa znanego brytyjskiego dziennikarza Martina Sixsmitha pod tytułem „The Lost Child of Philomena Lee" (polski
Oh, boy (2012)
Jazz, awangarda i melancholia: portret Wertera ery twittera „Oh, boy!” w reż. Jana Ole Gerstera Maciej Dowgiel „Dorastaliśmy w przeświadczeniu, że jesteśmy generacją wielkich możliwości, a nasze zadanie polega na
Nasrine (2012)
Podwójne wykluczenie – „Nasrine” w reż. Tiny Gharavi Agnieszka Aysen Kaim Co to za kraj, w którym za przejażdżkę z chłopakiem na motorze można trafić do aresztu? W pierwszej scenie filmu nastoletnia
Papusza (2013)
W poszukiwaniu tożsamości – „Papusza” Krzysztofa Krauzego oraz Joanny Kos-Krauze [1] Maciej Dowgiel „Byłam z taboru, teraz jestem znikąd" Papusza, Bronisława Wajs Cygańska wróżba czyli zapowiedź nieuniknionego Narodziny Papuszy naznaczone
Elena (2011)
Zimnobłękitny odcień transformacji. O ,,Elenie” A. Zwiagincewa Maria Jolanta Szatkowska Kolor Oczywistym jest, że kolor w filmie stanowi element charakteryzujący narrację, rozwój fabuły, postaci. Rzadko jednak zdarza się, by twórcy zaplanowali
Sokół Maltański (1941)
W cieniu wojny – „Sokół Maltański” (1941) Johna Hustona Kamila Żyto „Sokół maltański", dziś obraz zaliczany do arcydzieł światowej kinematografii, to pod wieloma względami film wyjątkowy. Jego wejście na ekrany
Stacja Warszawa (2013)
Polak sam w wielkim mieście – „Stacja Warszawa” Macieja Cuske, Kacpra Lisowskiego, Nenada Mikovica, Mateusza Rakowicza i Tymona Wyciszkiewicza Maciej Dowgiel Miasto niczyje „Mam tak samo jak ty, Miasto moje
La Strada (1954)
Ból istnienia– „La Strada” (1954) Federico Felliniego Katarzyna Mąka-Malatyńska Dramat samotnościGdy na początku lat pięćdziesiątych pod długich perypetiach Federico Fellini znalazł wreszcie producentów, którzy zgodzili się na realizację scenariusza „La Strady", kluczowym problemem
Skóra, w której żyję (2012)
Twarze, maski, kostiumy – Almodovara gra konwencjami Czyli „Skóra, w której żyję” (2012) Pedro Almodovar Elwira Rewińska Filarami tożsamości człowieka są twarz, ciało, pamięć. One go konstytuują, ale też zwodzą,