Krótka informacja o filmie

„Alvin i wiewiórki 3″ („rozbitkowie”) to musicalowa wersja Robinsona Cruzoe z wiewiórkami w rolach głównych. Jest to film familijny, który może stać się bliski dzieciom, ponieważ łączy problem posłuszeństwa i odpowiedzialności za własne czyny z ekscytującą przygoda rozgrywającą się na bezludnej wyspie pełnej skarbów. Film proponuje młodym widzom wizję świata przyjaznego, ciepłego, obłaskawionego, ale pełnego najróżniejszych wyzwań.

Związki z podstawą programową

Edukacja wczesnoszkolna

Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• obdarza uwagą dzieci i dorosłych, aby rozumieć to, co mówią i czego oczekują;
• przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (stara się współdziałać w zabawach i w sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych;
• w miarę samodzielnie radzi sobie w sytuacjach życiowych i próbuje przewidywać skutki swoich zachowań;

Wspomaganie rozwoju mowy dzieci.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• uważnie słucha, pyta o niezrozumiałe fakty i formułuje dłuższe wypowiedzi o ważnych sprawach;
• w zrozumiały sposób mówi o swoich potrzebach i decyzjach.

Wspieranie dzieci w rozwijaniu czynności intelektualnych, które stosują w poznawaniu i rozumieniu siebie i swojego otoczenia.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• przewiduje, w miarę swoich możliwości, jakie będą skutki czynności manipulacyjnych na przedmiotach (wnioskowanie o wprowadzanych i obserwowanych zmianach);
• stara się łączyć przyczynę ze skutkiem i próbuje przewidywać, co się może zdarzyć.

Wychowanie zdrowotne i kształtowanie sprawności fizycznej dzieci.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach i grach w ogrodzie przedszkolnym, w parku, na boisku, w sali gimnastycznej.

Wdrażanie dzieci do dbałości o bezpieczeństwo własne oraz innych.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• wie, jak trzeba zachować się w sytuacji zagrożenia i gdzie można otrzymać pomoc, umie o nią poprosić;
• zna zagrożenia płynące ze świata ludzi, roślin oraz zwierząt i unika ich;
• próbuje samodzielnie i bezpiecznie organizować sobie czas wolny w przedszkolu i w domu;
• ma rozeznanie, gdzie można się bezpiecznie bawić, a gdzie nie.

Wychowanie przez sztukę – muzyka i śpiew, pląsy i taniec.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• chętnie uczestniczy w zbiorowym śpiewie, w tańcach i muzykowaniu;

Wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci poprzez zabawy konstrukcyjne, budzenie zainteresowań technicznych.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• wznosi konstrukcje z klocków i tworzy kompozycje z różnorodnych materiałów (np. przyrodniczych), ma poczucie sprawstwa („potrafię to zrobić”)
• i odczuwa radość z wykonanej pracy;

Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.

Dziecko kończące przedszkole i rozpoczynające naukę w szkole podstawowej:

• słucha np. opowiadań, baśni i rozmawia o nich;

Edukacja wczesnoszkolna

Klasa I szkoły podstawowej

Edukacja polonistyczna.

Uczeń kończący klasę I:

w zakresie umiejętności społecznych warunkujących porozumiewanie się i kulturę języka:

• obdarza uwagą dzieci i dorosłych, słucha ich wypowiedzi i chce zrozumieć, co przekazują; komunikuje w jasny sposób swoje spostrzeżenia, potrzeby, odczucia;
• uczestniczy w rozmowie na tematy związane z życiem rodzinnym i szkolnym, także inspirowane literaturą.

w zakresie umiejętności wypowiadania się w małych formach teatralnych:

• uczestniczy w zabawie teatralnej, ilustruje mimiką, gestem, ruchem zachowania bohatera literackiego lub wymyślonego;
• rozumie umowne znaczenie rekwizytu i umie posłużyć się nim w odgrywanej scence.

Edukacja muzyczna.

Wychowanie do odbioru i tworzenia muzyki: śpiewanie i muzykowanie, słuchanie i rozumienie.

Uczeń kończący klasę I:

• powtarza prostą melodię; śpiewa piosenki z repertuaru dziecięcego, wykonuje śpiewanki i rymowanki;
• wyraża nastrój i charakter muzyki pląsając i tańcząc (reaguje na zmianę tempa i dynamiki).

Edukacja plastyczna.

Uczeń kończący klasę I:

• wypowiada się w wybranych technikach plastycznych na płaszczyźnie i w przestrzeni;
• posługuje się takimi środkami wyrazu plastycznego, jak: kształt, barwa, faktura;
• ilustruje sceny i sytuacje (realne i fantastyczne) inspirowane wyobraźnią, baśnią, opowiadaniem, muzyką;
• korzysta z narzędzi multimedialnych.

Edukacja społeczna.

Uczeń kończący klasę I:

• potrafi odróżnić, co jest dobre, a co złe w kontaktach z rówieśnikami i dorosłymi;
• wie, że warto być odważnym, mądrym i pomagać potrzebującym;
• wie, że nie należy kłamać lub zatajać prawdy;
• współpracuje z innymi w zabawie, w nauce szkolnej i w sytuacjach życiowych;
• przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej oraz w świecie dorosłych;
• wie, co wynika z przynależności do rodziny, jakie są relacje między najbliższymi, wywiązuje się z powinności wobec nich;
• wie, gdzie można bezpiecznie organizować zabawy, a gdzie nie można i dlaczego.

Zajęcia techniczne.

Uczeń kończący klasę I:

• wie, jak ludzie wykorzystywali dawniej i dziś siły przyrody (wiatr, wodę);
• majsterkuje (np. latawce, wiatraczki, tratwy);
• buduje z różnorodnych przedmiotów dostępnych w otoczeniu, np. szałas, namiot, wagę, tor przeszkód;
• w miarę możliwości konstruuje urządzenia techniczne z gotowych zestawów do montażu np. dźwigi, samochody, samoloty, statki, domy.

Wychowanie fizyczne.

Uczeń kończący klasę I:

• uczestniczy w zajęciach rozwijających sprawność fizyczną, zgodnie z regułami.

Etyka.

Uczeń kończący klasę I:

• przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (współpracuje w zabawach i w sytuacjach zadaniowych) oraz w świecie dorosłych (grzecznie zwraca się do innych, ustępuje osobom starszym miejsca w autobusie, podaje upuszczony przedmiot itp.);
• wie, że nie można dążyć do zaspokojenia swoich pragnień kosztem innych;
• niesie pomoc potrzebującym, także w sytuacjach codziennych.

klasa III szkoły podstawowej

Edukacja polonistyczna.

Uczeń kończący klasę III:

• korzysta z informacji
• uważnie słucha wypowiedzi i korzysta z przekazywanych informacji.

Edukacja plastyczna.

Uczeń kończący klasę III:

• w zakresie percepcji sztuki:
• korzysta z przekazów medialnych;
• stosuje ich wytwory w swojej działalności twórczej (zgodnie z elementarną wiedzą o prawach autora).

w zakresie ekspresji przez sztukę:

• podejmuje działalność twórczą, posługując się takimi środkami wyrazu plastycznego jak: kształt, barwa, faktura w kompozycji na płaszczyźnie i w przestrzeni (stosując określone materiały, narzędzia i techniki plastyczne).

w zakresie recepcji sztuki:

• rozróżnia takie dziedziny działalności twórczej człowieka jak: architektura, sztuki plastyczne oraz inne określone dyscypliny sztuki (fotografika, film) i przekazy medialne (telewizja, Internet), a także rzemiosło artystyczne i sztukę ludową.

Edukacja społeczna.

Uczeń kończący klasę III:

• odróżnia dobro od zła, stara się być sprawiedliwym i prawdomównym; nie krzywdzi słabszych i pomaga potrzebującym;
• identyfikuje się ze swoją rodziną i jej tradycjami;
• podejmuje obowiązki domowe i rzetelnie je wypełnia.

Wychowanie fizyczne i edukacja zdrowotna.

Uczeń kończący klasę III:

w zakresie sportów całego życia i wypoczynku:

• posługuje się piłką: rzuca, chwyta, kozłuje, odbija i prowadzi ją,
• bierze udział w zabawach, minigrach i grach terenowych, zawodach sportowych, respektując reguły i podporządkowując się decyzjom sędziego.

w zakresie bezpieczeństwa i edukacji zdrowotnej:

• potrafi wybrać bezpieczne miejsce do zabaw i gier ruchowych; wie, do kogo zwrócić się o pomoc w sytuacji zagrożenia zdrowia lub życia.

Etyka.

Uczeń kończący klasę III:

• zastanawia się nad tym, na co ma wpływ, na czym mu zależy, do czego może dążyć nie krzywdząc innych;
• stara się nieść pomoc potrzebującym;
• wie, na czym polega prawdomówność i jak ważna jest odwaga przeciwstawiania się kłamstwu i obmowie;
• potrafi z tej perspektywy oceniać zachowania bohaterów baśni, opowiadań, legend, komiksów;
• starannie dobiera przyjaciół i pielęgnuje przyjaźnie w miarę swoich możliwości.

II etap edukacyjny. Klasy IV-VI

Język polski

Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji.

Czytanie i słuchanie. Uczeń:

• określa temat i główną myśl tekstu;
• odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od informacji drugorzędnych;
• dostrzega relacje między częściami składowymi wypowiedzi (tytuł, wstęp, rozwinięcie, zakończenie, akapity).

Analiza i interpretacja tekstów kultury. Uczeń zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela.

Wstępne rozpoznanie. Uczeń:

• nazywa swoje reakcje czytelnicze (np. wrażenia, emocje);
• konfrontuje sytuację bohaterów z własnymi doświadczeniami;
• wyraża swój stosunek do postaci.

Analiza. Uczeń:

• dostrzega swoistość artystyczną dzieła;
• odróżnia fikcję artystyczną od rzeczywistości;
• odróżnia realizm od fantastyki;
• wyodrębnia elementy składające się na widowisko teatralne (gra aktorska, reżyseria, dekoracja, charakteryzacja, kostiumy, rekwizyty);
• wyodrębnia elementy dzieła filmowego i telewizyjnego (scenariusz, reżyseria, ujęcie, gra aktorska);
• wskazuje cechy charakterystyczne przekazów audiowizualnych (filmu, programu informacyjnego, programu rozrywkowego), potrafi nazwać ich tworzywo (ruchome obrazy, warstwa dźwiękowa);
• omawia akcję, wyodrębnia wątki i wydarzenia;
• charakteryzuje i ocenia bohaterów.

Interpretacja. Uczeń:

• odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym;
• objaśnia morał bajki oraz samodzielnie formułuje przesłanie baśni.

Wartości i wartościowanie. Uczeń:

• odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury (np. przyjaźń – wrogość, miłość – nienawiść, prawda – kłamstwo, wierność – zdrada).

Świadomość językowa. Uczeń:

• operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych (na tym etapie skoncentrowanym przede wszystkim wokół tematów: dom, rodzina, szkoła i nauka, środowisko przyrodnicze i społeczne).

Etyka

• Przyjmowanie odpowiedzialności za siebie.
• Uczestnictwo w grupie, porozumiewanie się z innymi.
• Wolność i jej różne rozumienie, autorytety i wzory osobowe.

Rozwój zainteresowań i pożądanych umiejętności uczniów

Pomysły na zajęcia filmowe, proponowane metody pracy z filmem

Lekcja rysunku. Moje wymarzone wakacje na statku wycieczkowym. Mając na uwadze luksusowy prom, którym Alvin i jego rodzina podróżują, narysuj obiekt pływający, na którym chciałbyś spędzić swoje wymarzone wakacje.

Zajęcia plastyczno-techniczne polegające na projektowaniu strojów wieczorowych dla wiewiórek. Przed lekcją można powtórnie obejrzeć scenę wycinania sukienek przez wiewiórki oraz sceny wieczorowej dyskoteki na statku.

Zajęcia techniczne. Dzieci konstruują pole do gry w bule, takie na jakim grały filmowe wiewiórki. Poznają zasady zabawy i organizują mistrzostwa klasy w pchaniu krążka. Zajęcia można uzupełnić o zasady innej dyscypliny sportowej – curlingu – a w okresie zimowym przeprowadzić je na lodowisku.

Zajęcia plastyczne dla uczniów przedszkoli. Uczniowie z przyniesionych na zajęcia cukierków tworzą naszyjnik, podobny do tego, jakim Dave został obdarowany przez swego syna. Uczniowie poznają zasady pracy zespołowej i starają się im podporządkować. Można wprowadzić zasadę „demokratyczną” – każdy uczeń może nawlec na sznur tylko jednego cukierka.

Lekcja wychowawcza poświęcona uzależnieniu od hazardu i innych gier (także komputerowych). Wykorzystując scenę zabawy wiewiórek w ekskluzywnym kasynie na statku nauczyciel tłumaczy uczniom, jakie zagrożenia wynikają z nadużywania hazardu. Pogadanka może być dobrym wstępem do kolejnych zajęć poświęconych zagrożeniom, jakie niosą za sobą inny gry (np. komputerowe) – do wykorzystania przykładowe zachowania wiewiórki, która najpierw ogląda film o potworach („Potwora z dżungli 4″), później zaś obsesyjnie boi się postaci, którą widziała w filmie.

Lekcja wychowawcza. Wybryki młodzieńcze i ich konsekwencje. Rozmowa z uczniami na temat niebezpiecznych zabaw oraz konieczności wykazywania choćby umiarkowanego posłuszeństwa względem opiekunów w celu zapewnienia bezpieczeństwa dzieci. Beztroskie zabawy, a niekiedy tragiczne konsekwencje. Kwestia władzy rodzicielskiej, która także nie może być nadużywana.

Język polski: Na przykładzie cytatu filmowego nauczyciel tłumaczy uczniom czym jest kontaminacja: „Pora zamienić nudziarstwo na lotniarstwo. Łapiecie. Wyjąłem nudzi z nudziarstwo i wstawiłem lotni, ale zostawiłem arstwo – taka gra słów.”

Zajęcia ruchowe poświęcone nauce tańca do przebojów muzyki popularnej sparodiowanej w filmie. Inspiracji do zajęć mogą dostarczać musicalowe sceny wiewiórczego tańca. Do wykorzystania soundtrack z filmu zawierający najpopularniejsze hity muzyki pop (m.in. Lady Gaga, Beyonce) w wykonaniu sympatycznych wiewiórek.

Zajęcia na świeżym powietrzu rozwijające w uczniach orientację przestrzenną. Układanie napisu SOS (lub innego) z szyszek bądź innych elementów na trawie bądź piasku z zachowaniem właściwych proporcji i perspektywy. Warto na zakończenie zajęć poprosić dzieci o podejście do okna, aby z perspektywy „lotu ptaka” (z góry) mogły zobaczyć napis, który udało im się ułożyć.

Edukacja przedszkolna. Film może być dobrym punktem wyjścia do zapoczątkowania tematycznego tygodnia poświęconego wiewiórkom. W toku zajęć uczniowie poznają zwyczaje wiewiórek podczas różnych pór roku oraz sposoby pomocy tym zwierzętom w przetrwaniu zimy.

Uczniowie uczestniczą w zabawach ruchowych np. polegających na naśladowaniu ruchów wiewiórki lub poszukiwaniu własnej dziupli (uczniowie pląsają po klasie w rytm muzyki, a gdy muzyka cichnie muszą odnaleźć własną dziuplę – szarfę w przypisanym im wcześniej kolorze).

Uczniowie rozwiązują zadania matematyczne z wykorzystaniem elementów związanych tematycznie z wiewiórkami, np.: liczenie orzechów zebranych w dziupli lub oznaczanie zbiorów wiewiórczych przysmaków (zbiór żołędzi i orzechów).

Uczniowie uczestniczą w pracach plastycznych, np.: wyklejanki, malowanki lub przygotowanie pacynki – wiewiórki (obrazki mogą być inspirowane filmem).

Uczniowie dowiadują się o sposobach zachowania higieny jamy ustnej (w nawiązaniu do specyficznego uzębienia wiewiórek).

Zajęcia z komputerem. Przygotowanie postaci wiewiórki oraz napisanie wiadomości wypowiadanej przez Alvina lub jego kompanów. Zabawa dostępna na oficjalnej stronie dystrybutora: http://www.munkyourself.com

Uczniowie zapoznają się z zagadkami, piosenkami, wierszami związanymi tematycznie z wiewiórkami np.: „W dziupli swej na drzewie, gdy nikt o tym nie wie orzeszków zapasy zbieram na złe czasy” [Frątczakowie E. J., „Przyrodnicze zagadki Agatki”, Bydgoszcz 1992].

Lekcja poświęcona tworzeniu zapasów na zimę. Może być rozpoczęta od opowieści nauczyciela na temat zwierząt, które gromadzą pożywienie i w jaki sposób to robią? W dalszej części można opowiedzieć o tradycyjnym w Polsce gromadzeniu w spiżarniach zapasów, jakie towary były najpopularniejsze (beczki kapusty kiszonej, weki z mięsem, powidła, przeciery, worki ziemniaków, ziarna zbóż itp.) i jak odbywa się to obecnie.
Można przygotować z dziećmi np. dżem z jabłek i prowizorycznie zawekować.

Lekcja poświęcona zasadom budowania fabuł filmowych. Wprowadzenie do świadomości odbiorczej młodych widzów pojęć happy endu oraz ratunku
w ostatniej chwili, jako elementów wielu filmów.

Lekcja przyrody. Zasady funkcjonowania wulkanów i gorących źródeł. Przedstawienie dzieciom zagrożeń wynikających z wybuchów wulkanów oraz korzyści z wykorzystania naturalnych gorących źródeł w celach relaksacyjno-kosmetycznych. Wskazanie rejonów świata szczególnie zagrożonych wybuchami wulkanów oraz uświadomienie uczniom sensu uczestnictwa w akcjach humanitarnych związanych z niesieniem pomocy osobom, które ucierpiały
w wyniku klęsk naturalnych. Wskazanie miejsc występowania gorących źródeł
w Europie i na świecie (oraz – dla dzieci starszych – konsekwencji ekonomicznych związanych z wykorzystaniem ich jako atrakcji turystycznej).

Lekcja przyrody. Zasady zachowania w lesie. Nauczyciel wyjaśnia uczniom, że las jest skarbnicą pokarmów dla zwierząt, ale i dla ludzi. Ważnym elementem zajęć jest uświadomienie najmłodszym, że niektóre „skarby lasu” bywają śmiertelnie trujące np. wilcze jagody, muchomory itd.

Sposoby przetrwania na bezludnej wyspie. Lekcja z elementami fizyki: jak rozpalić ogień skupiając promienie słoneczne w szkle okularów – wprowadzenie podstawowych pojęć z zakresu optyki.

Tropy interpretacyjne, w tym zagadnienia filmoznawcze

Elementy musicalu i ich wykorzystanie w filmie dla dzieci i młodzieży. Wykorzystanie słynnych utworów muzycznych zaliczanych do kultury popularnej, jako elementów ilustrujących sytuację i nastroje bohaterów oraz jako motyw czysto rozrywkowy.

Relacje ojcowsko-synowskie pomiędzy dorastającym Alvinem, a Teodorem i Szymkiem oraz relacja ojca i córki – Brittany, Eleanor i Jeanette.

Dave – producent muzyczny w roli ojca gwiazd i ojca dzieci. W jego postępowaniu nie ma instrumentalnego traktowania podopiecznych, tylko pełna miłości, poświecenia i zrozumienia relacja. Inaczej wygląda podejście do wiewiórek Iana, producenta muzycznego znanego z I części filmu, którego zawodzi nos zawodowy (obecnie przebranego za pelikana).

Wątek przyjaźni nawiązującej się pomiędzy Davem a Ianem. Wcześniej Ian był zdeklarowanym wrogiem Dave’a i obwiniał go o wszystkie swoje życiowe i zawodowe niepowodzenia.

Sytuacja próby (odosobnienie, niebezpieczeństwo, dzika przyroda), jako katalizator zmiany nawyków i charakterów. Stymulator dorastania, dojrzewania bohaterów.

Chciwość, niezgodność, egoizm, nieodpowiedzialność, brak empatii jako cechy eliminujące z grupy rówieśniczej.

Luksusowe warunki życia we współczesnym świecie, jako sprzyjające egocentrycznym zachowaniom dzieci.

Wiewiórki – zachowania naturalne, a zachowania nabyte kulturowo. Jak kultura niweluje naturalne zachowania zwierząt (ale i ludzi) pozbawiając ich instynktów naturalnych.

Od rozsądnego chłopca (wiewióra) do szalonego buntownika i poszukiwacza przygód – Szymon i Simon, czyli jak natura i poczucie wolności zmienia tożsamość jednostki przez wyzwolenie od narzuconych przez kulturę cech; albo, jak w naturalnych warunkach przypomniałem sobie, kim jestem, przestaję bać się oceny mojej osoby przez innych i realizuję swoje pragnienia.

Wychowywać czy karać – odwieczny dylemat pedagogiki. Różne formy opieki nad dziećmi na przykładzie Dave’a symbolicznego ojca wiewiórek.

Przemiana wewnętrzna bohaterów pod wpływem traumatycznych wydarzeń i związane z nimi przewartościowania. Alvin, początkowo rozrabiaka i łobuziak, staje się rozsądnym, odpowiedzialnym opiekunem „rodzeństwa” podczas pobytu na wyspie (buduje dom, inicjuje budowę tratwy, pilnuje ognia). Szymon zaś wołany przez zew natury staje się romantycznym poszukiwaczem przygód i „uwodzicielskim” pożeraczem kobiecych („wiewiórczych”) serc.

Problem młodocianych gwiazd estrady i ceny, jaką płacą za oszałamiającą karierę (Michael Jackson, Britney Spears). Tu: zdroworozsądkowe i profesjonalne zachowanie wiewiórek.

Personifikacja – przypisanie wiewiórkom szeregu ludzkich cech (wygląd zewnętrzny, stroje, zachowanie, cechy charakteru, sposób spędzania czasu wolnego).

Dzieci i ich pupile (przytulanki, pieski, kotki) – w filmie w analogicznej roli występują wiewiórki. Są urocze, małe, ubrane jak zabawki, nigdy nie dorosną.

Obecne w filmie motywy funkcjonujące w kulturze

Satyryczne nawiązania intertekstualne do wielu popularnych filmów, zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci i młodzieży: „Wolę być wstrząśnięty, niż zmieszany” (James Bond), Rozmowy Zoe z piłkami to nawiązanie do filmu „Cast Away – Poza światem” w reż. Roberta Zemeckisa, liczne piosenki – hity popkultury śpiewane przez wiewiórki (m. in. utwory Lady Gagi, Beyonce i innych), skarb, wodospad i skalny most nawiązują do kina przygodowego np. cykl przygód „Indiany Jonesa”, popisy formacji tanecznych czy wręcz pojedynki (wiewiórek i dziewczyn w dyskotece) filmy muzyczne np. z lat 70.

Elementy musicalu charakterystyczne dla filmów przeznaczonych dla dzieci i młodzieży. Wokalno-taneczne fragmenty filmu umożliwiają dzieciom łatwiejsze skupienie uwagi na zasadniczej fabule filmu – stanowią element umożlwiający chwilowe odprężenie (odpoczynek), co korzystnie wpływa na proces rekonstruowania fabuły przeznaczonej dla młodego widza (z ograniczonymi możliwościami percepcyjnymi).

Motyw ukrytego skarbu. Zagrożenie życia powodowane chciwością, która pod wpływem różnych wydarzeń i ludzi ewoluuje, aby w finale filmu ulec zatarciu bądź zastąpieniu przez pozytywne cechy takie, jak altruizm, przyjaźń czy wybaczenie. Poszukiwanie ukrytego skarbu, motywowane żądzą posiadania, często też w filmach dla dzieci i młodzieży zostaje zakończone odkryciem wewnętrznego skarbu – własnej tożsamości, odkrycia pozytywnych cech swego charakteru bądź przewartościowania życiowych priorytetów z „mieć” na „być”.

Robinsonada – motyw rozbitków na bezludnej wyspie budujących od podstaw cywilizację. Np. w: „Wyspa Nim” w reż. Marka Levina i Jennifer Flackett, „Cast Away – Poza światem” w reż. Roberta Zemeckisa, „Robinson Crusoe” w reż. Roda Hardy’ego, „Przypadki Robinsona Crusoe” Daniela Defoe, „Koralowa wyspa” R.M. Ballantyne’a, „Wyspa skarbów” Roberta Louisa Stevensona, „Władca much” Williama Goldinga,

Mali towarzysze i przyjaciele dzieci, postacie fikcyjne, które – wydaje się, że niewiele mogą, a zawsze niosą pomoc ludziom. Dzięki nim świat jest lepszy, bardziej przyjazny, kolorowy i magiczny. Np. Smerfy, Minimki, postacie z bajek o Kubusiu Puchatku, Gumisie, Teletubisie.