Gdzie mieszkają dzikie stwory (2009), film wyreżyserowany przez Spike’a Jonze’a, od samego początku nie miał być radosną historią, która mogłaby być lekko odebrana przez młodszych widzów. Zamiast tego oferuje on znacząco inne podejście do konceptu dzieciństwa, zapoczątkowanego i zainspirowanego przez książeczkę obrazkową Maurice’a Sendaka, która dzieli tytuł ze swym filmowym „potomkiem”.

Gdzie mieszkają dzikie stwory opowiada historię chłopca o imieniu Max (gra go Max Records), który stara się zwrócić na siebie uwagę swojej rodziny. Jednak po incydencie, podczas którego jego śnieżne igloo zostaje zniszczone przez przyjaciół jego siostry, jak również kolacji, podczas której jego matka próbuje poświęcić się nowemu związkowi, Max czuję się porzucony. Gryzie swoją matkę w napadzie gniewu i ucieka z domu, by odnaleźć miejsce ze swojej wyobraźni, zamieszkane przez wielkie stworzenia. Jest tam na krótko ogłoszony królem nim decyduje się na powrót do rodziny.

Główny pomysł na fabułę filmu jest zaczerpnięty z książki. Sendaka. Chłopiec noszący wilczy strój, który reprezentuje dzikszą stronę jego natury, tymczasowo wkracza do krainy wyobraźni, aby dać upust swej frustracji, której nikt do końca nie pojmuje – nawet sam Max. Decyduje się dołączyć do Carola (któremu głosu udzielił James Gandolfini) w rujnowaniu chat, ponieważ czuje nieodpartą potrzebę wyładowania gniewu. Staję się władcą „dzikich stworów”, ale nie udaje mu się być roztropnym królem, ponieważ nigdy miał planu, jak zapewnić spokój na wyspie stworów. Film przywołuje uczucie nostalgii u starszych widzów, przypominając dni, gdy można było choć na moment skryć się w innej rzeczywistości przed zmartwieniami świata.

Film został ciepło odebrany przez publiczność. Został opisany jako „wizualnie oszałamiający”. Podkreślano także, że przekroczył oczekiwania fanów twórczości Sendaka. Co więcej, Sendak osobiście wybrał reżysera do tego zadania, aby właściwie ująć przesłanie opowieści. Dlatego mamy do czynienia z porządną produkcją wierną jej głównej inspiracji.

Released on 16^th October 2009, Where the Wild Things Are, directed under the watchful eye of Spike Jonze, from the very beginning was not meant to be a joyful story that would be light-heartedly received by younger spectators. Instead, it offers a considerably different approach to the concept of childhood, conceived in and inspired by Maurice Sendak’s little picture-book, which shares the title with its the film.

Where The Wild Things Are tells a story of a young boy by the name of Max (played by Max Records) who struggles to draw attention of his family. However, after an incident when his snow-made shelter is destroyed by his sister’s friends, as well as a dinner when his mother tries to devote herself to a new relationship, Max feels neglected, bites his mother in an act of anger, and flees his home to find a place out of his imagination, inhabited by great-sized creatures. There, he is briefly announced their ruler before he decides it is time to return to his family.

The core idea behind the movie’s plot is taken from Sendak’s work. Here, a young boy wearing a wolf costume, representing his wilder side, temporarily enters a realm of imagination in order to vent his frustration that no-one fully grasps – even Max himself. He decides to join Carol (voiced by James Gandolfini) in demolishing the huts because he feels an irresistible need to do so. He becomes a ruler of the Wild Things but fails in being a wise king because he never intended to be one. The movie evokes the feeling of nostalgia in the minds of older watchers, who will probably reminisce about the days when one could hide within another reality from the world’s concerns even if only momentarily.

The film has received a rather warm reception. It has been described as “visually stunning” and that it has exceeded expectations of Sendak fans. Moreover, Sendak personally chose the director for the job in order to convey the story’s message right. This is why we deal with a well-made production that is true to its root inspiration.