Historia kołem się toczy…

Nazwa kina: Stylowy (wcześniej: Resursa, Adler i Dell)

Data założenia: 24.09.1919

Data zamknięcia: lata 90. XX w.

Adres: ul. Kilińskiego 123

Kulesza, A. Michalska, M. Koliński, Łódzkie kina: od Bałtyku do Tatr, Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź 2015.

Budynek przy ulicy Kilińskiego 123 powstał w 1914 r. według projektu Augusta Furuhjelma na zamówienie Towarzystwa Rzemieślniczego Resursa jako miejsce spotkań towarzyskich mieszkańców Łodzi. W latach wojennych służył on za szpital, zaś w 1919 r. w celu zdobycia środków na spłatę zadłużenia Towarzystwa, otworzono tam kinematograf. W 1932 r. kino zmieniło nazwę z Resursy na Stylowy, a rok później, wbrew woli widzów, zmodernizowało się i przeszło na system dźwiękowy. W 1934 r. budynek został odsprzedany Bankowi Gospodarstwa Krajowego. W czasie II wojny światowej był on miejscem rozrywki dla Niemców, nosząc nazwy Adler i Dell. W 1965 r. Janusz Bujacz otworzył w tym miejscu kino studyjne, powracając do nazwy Stylowy.

Od czasu otwarcia kino cieszyło się popularnością wśród łodzian, choć w repertuarze brakowało filmów premierowych. Stąd też niższa, niż w tych bardziej prestiżowych ośrodkach, cena biletów — w latach 30. XX w. najtańszy bilet kosztował 30 groszy, a za miejsce na balkonie trzeba było zapłacić 80 groszy. Wyświetlane były głównie filmy amerykańskie, ale i francuskie czy radzieckie. Seanse zaczynały się w godzinach popołudniowych i trwały do późnego wieczora. Widzów dodatkowo przyciągała bliskość linii tramwajowych oraz wygodne siedzenia. W najlepszym czasie kina na sali mogło pomieścić się nawet 650 osób.

W latach 60. Stylowy stało się kinem studyjnym, w którym wyświetlano głównie filmy o walorach artystycznych. Było ono ważnym miejscem na studenckiej mapie Łodzi, między innymi ze względu na seanse tematyczne i projekcje arcydzieł kinematografii europejskiej, poprzedzone prelekcjami zasłużonych filmoznawców i krytyków, przykładem mogą być seanse filmu Osiem i pół Federico Felliniego (1963)ze wstępem profesora Bolesława Lewickiego. Dużą popularnością cieszyły się niedzielne spotkania, które odbywały się co miesiąc. Podczas tych spotkań właściciel kina, Janusz Bujacz, omawiał zwiastuny filmów na najbliższy miesiąc, po czym przez dwie godziny wyświetlano kronikę filmową. Stylowy było również jedynym miejscem w Łodzi, gdzie prezentowano filmy na skrajnie łatwopalnej taśmie nitroglicerynowej, dlatego też tamtejsi kinooperatorzy obowiązkowo przechodzili szkolenia strażackie. Odbywały się tutaj także pokazy prasowe, podczas których, w drodze wyjątku, wolno było palić.

Kino Stylowy działało do początku lat 90. Od 1997 do 2008 r. w budynku przy Kilińskiego mieściły się dyskoteki, kolejno Studio, Krypton i Cube. Obiekt został wpisany do gminnej ewidencji zabytków. Obecnie trwają pracę nad rozbudową osiedla Ilumino, którego częścią ma stać się dawny budynek kina. Deweloper planuje również jego wyremontowanie i dostosowanie do pełnienia funkcji wystawienniczej.

Bibliografia:

1. Kulesza, A. Michalska, M. Koliński, Łódzkie kina: od Bałtyku do Tatr, Księży Młyn Dom Wydawniczy, Łódź 2015.
2. Krajewska, Życie filmowe Łodzi w latach 1896-1939, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Łódź 1992.
3. http://tujestkino.lodzkie.pl/resursa-stylowy/ (dostęp dnia 12.07.2017).
4. http://lodz.naszemiasto.pl/artykul/zmiany-przy-kilinskiego-deweloper-zbuduje-droge-i,3102966,artgal,t,id,tm.html (dostęp dnia 12.07.2017).

Opracowała: Justyna Szaferska