Łódzki Bałtyk z dźwiękiem

 

Nazwa kina: Bałtyk (wcześniej: Reduta, Splendid, Europa i Roxy)

Data założenia: 1925 r., kino pod nazwą Bałtyk funkcjonuje od 1967 r.

Data zamknięcia: ostatni film wyświetlono 20 września 2015 r.

Adres: ul. Narutowicza 20

780 miejsc siedzących, ekran panoramiczny i system dźwiękowy Dolby Surround — takimi cechami można określić kino Bałtyk w latach jego świetności. Służyło ono mieszkańcom aż 90 lat! Zostało założone wraz z rozwojem kina na polskich ziemiach, ale początkowo nosiło inne nazwy: Reduta, Splendid, Europa i Roxy. Dopiero od 1967 r. oficjalnie nadano mu miano „Bałtyk”, chociaż w gazetach nazwę tę stosowano już znacznie wcześniej. Sama nazwa wpisuje się w szerszą tendencję nadawania łódzkim kinom nazw nawiązujących do geografii Polski — w Łodzi tamtego czasu spotkać można było także Tatry, Wisłę, Gdynię. Po renowacji w 1967 r. kino stało się najbardziej nowoczesnym kinem nie tylko w Łodzi, ale i w całej Polsce.

Kolejny remont miał miejsce w 1998 r. Nowa fasada i nowe wnętrza zaprojektowane zostały przez biuro architektoniczne Plus Art. Odtąd przed wejściem widzów witała ogromna rzeźba stylizowana na statuetkę Oscara. Wewnątrz znajdowały się tylko dwie sale, ale za to jedna z nich miała aż 471 miejsc na parterze i 128 na balkonach. Natomiast mała sala pomieścić mogła 181 osoby. Duża sala posiadała ekran panoramiczny, a dokładniej jedyny w tamtych czasach ekran perełkowy Harknes i cyfrowy system obrazu i dźwięku.

Kino nie miało profilu artystycznego, stawiało przede wszystkim na filmy popularne, jednakże na początku repertuar uzależniony był nie tyle od eksportowanych filmów, ile od polityki. Dlatego w latach 60. XX. wieku dominowały filmy krajów socjalistycznych. Bardzo dużą popularnością cieszyły się komedie, filmy sensacyjne i przygodowe. Ciekawostką jest, że pierwszy dźwiękowy film Śpiewak jazzbandu był wyświetlany w Łodzi w kinie Splendid (późniejszym Bałtyku), pod tytułem Śpiewający błazen. Jak dowiadujemy się z powojennych numerów „Dziennika Łódzkiego”, w Spelendidzie oglądać można było także komediowe, polskie filmy przedwojenne np. Sportowiec mimo woli (reż. Mieczysław Krawicz, 1939 r.) 6 lat po premierze, od 1 sierpnia do 17 sierpnia. W kinie pojawiło się w tym czasie także wiele innych tytułów, między innymi: Pensjonarka (reż. Norman Taurog, 1938 r, USA), Tęcza (reż. Mark Donski, 1944 r., ZSRR), Robin Hood (reż. Michael Curtiz, William Keighley, 1938 r., USA). Wszystkie seanse odbywały się dopiero w godzinach popołudniowych i wieczornych. W dni powszednie były tylko trzy seanse, jedynie w niedzielę i święta cztery, a czasem nawet pięć. Początkowo również większość łódzkich kin seanse rozpoczynała w tych samych godzinach. Dopiero na przełomie lat 50. i 60. pojawił się większy wybór godzinowy seansów. W 1969 r. nadal emitowano tylko jeden film, jednak w różnych godzinach. Z czasem pojawiło się jeszcze więcej filmów ze Stanów Zjednoczonych, np. 4 lipca 1975 r. w kinie Bałtyk oglądać można było 40 karatów z 1973 r. Zapowiedzi wszystkich filmów zaleźć można było między innymi w „Dzienniku Łódzkim”, który prezentował dokładny repertuar, ale także wskazywał na kategorię wiekową. Ceny w kinach do 1930 r. zależały od ulgi i wahały się od 1,30 do 2,50 złotych. Później natomiast ceny uległy zmianie, pod uwagę brano nie tylko rozróżnienie na dorosłych i dzieci, ale także której kategorii jest kino i czy jest to bilet zbiorowy. Takie bilety kosztowały zazwyczaj 30 zł za bilet zbiorowy, 45–60 zł ulgowy i 70–150 zł bilety normalne.

W kinie Bałtyk odbywały się także pokazy jubileuszowe Studia Małych Form Filmowych Se-ma-for. Taki pokaz odbył się na przykład 18 października 1983 r. Po 1989 r. widać niewielką różnicę w repertuarze kinowym – wyświetlano dwa filmy w ciągu dnia. Wszystko zmieniło się dopiero wówczas, gdy kino Bałtyk zostało przejęte przez spółkę sieci kin Helios, która znacznie rozszerzyła repertuar kinowy, mimo posiadania tylko dwóch sal. Spółka multipleksów była także powodem zamknięcia Bałtyku przy ulicy Narutowicza. Nowe kino Helios zostało otwarte w centrum handlowym Sukcesja. Aktualnie (zamknięte w 2015 r.) kino Bałtyk służy jako scena Teatrowi Powszechnemu w Łodzi.

Spis ilustracji:

Ilustracja numer 1: Fasada Kina Bałtyk (zdjęcie współczesne), autor: Marcin Jurkiewicz
źródło: http://krajobrazmiejski.pl/kino-baltyk-w-lodzi/

Ilustracja numer 2: wnętrze Kina Bałtyk
źródło:  http://www.lodz.ap.gov.pl/art,54,od-teatru-%20swietlnego-do-%20multipleksu

Ilustracja numer 3: ulotka reklamowa filmu „Śpiewający Błazen”
źródło:  http://www.lodz.ap.gov.pl/art,54,od-teatru-%20swietlnego-do-%20multipleksu

Bibliografia:

1. Michalska, M. Koliński, P. Kulesza, Łódzkie kina. Od Bałtyku do Tatr, Dom Wydawniczy Księży Młyn, Łódź 2015
2. Biblioteka Cyfrowa Regionalia Ziemi Łódzkiej http://bc.wbp.lodz.pl/dlibra
3. Projekt „Tu jest kino!” http://tujestkino.lodzkie.pl/reduta-splendid-roxy-europa-baltyk/
4. Wystawa online „Od teatru świetlnego do multipleksu” http://www.lodz.ap.gov.pl/art,54,od-teatru-%20swietlnego-do-%20multipleksu

Opracowała: Oliwia Nadarzycka