„Czarownica”, to najnowsza filmowa wersja baśni „Śpiąca królewna” z Angeliną Jolie, występującą nie tylko w rolach anielskiej Diaboliny i zranionej przez ludzi Czarownicy, ale także producentki tegoż filmu. „Czarownica” bazuje na motywach znanych z baśni, jednak uwspółcześnia je i odkrywa na nowo – np. dowodzi, że nikt nie jest zły bez konkretnego powodu i nie ma osób stuprocentowo dobrych.

„Czarownica” wpisuje się wyraźnie w rewizjonistyczne spojrzenie na klasyczne baśnie. Film jest aktorskim remakiem kultowego filmu animowanego „Śpiąca królewna” wytwórni Disneya z 1959 r. Tym razem, zupełnie odwrotnie niż w baśni, która była pierwowzorem czy w wymienionym filmie Disneya, tytułową i główną bohaterką jest właśnie Diabolina – władczyni spokojnego leśnego królestwa, harmonijnie współistniejącego ze światem ludzi. Diabolina była dziewczynką o czystym sercu i szczerym uśmiechu, skrzywdzona przez ludzi, odrzucona przez ukochanego – stała się zła i zgorzkniała. Poprzysięgła zemstę wrogom i rzuciła klątwę na Aurorę, córkę następcy tronu wrogiego królestwa. Historia odwetu zmienia się jednak stopniowo w przypowieść o przebaczeniu i tolerancji.

Film z pewnością zapewni dobrą i pouczającą rozrywkę młodym widzom. Został zrealizowany z ogromnym rozmachem. Uwagę publiczności przykuwa piękna, bogata scenografia, doskonała charakteryzacja, wykorzystująca „rysunkowy wzór” z 1959 r., wielość efektów komputerowych, dynamiczne jazdy kamery. Muzyka dodaje obrazom dramaturgii – szczególnie w scenach bitewnych – pogłębia nastroje, wzbogaca pejzaże.

Opowieść o Diabolinie to także materiał do rozważań podczas lekcji i w trakcie rozmów z dzieckiem w domu. Proponowane tematy zajęć szkolnych, to: Baśń czy antybaśń? Baśń a bajka, Czas i miejsce akcji baśni filmowej – co to jest uniwersalizm? Disney’owskie produkcje – od animacji do kina akcji czy Kto i co pozwala wyczarować filmowy świat magii (o kreacjach aktorskich, scenografii i efektach specjalnych). „Czarownica” może stanowić także punkt wyjścia do przeprowadzenia lekcji na temat realizmu i fantastyki w baśniach oraz cech typowych dla tego gatunku (w tym baśni filmowej). Do rozważań na temat ponadczasowej ludowej mądrości, która uwidacznia się w baśni na tle walki Dobra ze Złem, do dyskusji o wartości przyjaźni, wierności i miłości w życiu człowieka, o morale płynącym z filmu.

Zestawiając film z wersjami literackimi baśni o Śpiącej królewnie (np. Charlesa Perraulta czy braci Grimm) oraz animowaną wersją z 1959 r., uczeń może określić elementy świata przedstawionego w wymienionych utworach, porównać przesłania z tych tekstów płynące, zastanowić się nad podobieństwami i różnicami.

Podczas zajęć ze słownikiem można poprosić uczniów o odszukanie synonimów słowa czarownica oraz przygotować informację o postaciach czarownic w tradycji ludowej, w baśniach, znanych filmach. Warto przeprowadzić odrębną lekcję poświęconą charakterystyce głównych bohaterek (królewny Aurory i czarownicy), porównując ich postacie w baśni Perraulta, animowanej wersji filmowej z 1959 r. i filmie aktorskim z 2014 r. W rozmowie z uczniami możemy odwołać się do także znanych filmów, m.in. „Willow”, „Jak kochają czarownice”, „Sabat czarownic”, „Królewna Śnieżka i Łowca”, „Czerwony Kapturek – historia prawdziwa”.