Współczesny świat jest pełen ludzi zbuntowanych. Należą do nich dzieci, młodzież i ludzie dorośli. Człowiek buntuje się przeciw wszystkiemu, co inni chcą mu narzucić. Okazuje to na różne sposoby. Dziecko płacze i tupie. Młodzież zachowuję się lekceważąco i ekstrawagancko. Dorośli manifestują swój bunt przez nerwy, podniesiony głos i kłótnie. Problemy buntowników wielokrotnie podejmowane są w dziełach literackich i filmowych. Niektóre postacie buntowników stają się nam bliskie, gdyż bohaterowie są w tym samym wieku co my, przeżywają podobne problemy rodzinne czy tez mają podobnie do nas poglądy na świat.

W swej rozprawce zaprezentuję buntowniczą sylwetkę głównego bohatera filmu Gusa Van Santa pt. „Buntownik z wyboru”, którym jest Will Hunting. W jego rolę wcielił się słynny Matt Damon. Postaram się udowodnić, dlaczego ta postać jest mi bliska i udowodnię to, że łączy mnie z nią wiele wspólnych cech charakteru.

Pierwszym argumentem świadczącym o tym, że główny bohater filmu jest mi bliski, są podobne uzdolnienia, które łączą mnie z postacią. Filmowy geniusz, Will, ma niezwykły dar rozwiązywania trudnych zadań i przedstawiania dowodów teorii naukowych, z którymi mają problemy nawet wybitni profesorowie. Przychodzi mu to nadzwyczaj łatwo. Jednak nie robi z tego powodu rozgłosu. Nie ujawnia się. Woli działać w ukryciu. Kiedy jego talent zostaje zauważony przez profesora Lambeau’a, nie zgadza się na współpracę. Nie chce być „marionetką”, którą ktoś będzie „pociągał za sznurki”. Boi się utraty wolności, a także tego, że ludzie będą mu sprzyjać dopóki będzie potrzebny. W swej samotności czuje się bezpieczny. Nie chcę się uzależniać od innych osób, które mogą go porzucić, gdy nie będzie już potrzebny. Jest to syndrom niekochanego dziecka, które jest nieufne i w głębi duszy samotnie. Will spotyka się z kolegami, ma problemy z prawem, pracuje jako sprzątacz. Wszystko to robi bez zapału i bez większych zobowiązań. W ten sposób uporządkował sobie swój świat. Jest przekonany, że jego ekscentryzm, chamstwo, a czasem nawet agresja zapewnią mu spokojne życie i świat, w którym nikt nie będzie go w stanie skrzywdzić.

Identyfikuję się z bohaterem, gdyż nauka także przychodzi mi z łatwością i mam różne zdolności. Jednak ciągłe wymagania rodziców i nauczycieli budzą we mnie pewien bunt. Mama chciałaby, bym została kimś ważnym i wykształconym, na odpowiednim stanowisku. A ja pragnę swoje umiejętności wykorzystać dla dobra wszystkich ludzi. Nie dla prestiżu i sławy. Chcę robić coś, co mnie fascynuję, co przynosi pożytek wielu ludziom, czym mogę się podzielić z innymi. Dlatego rozumiem dobrze postawę Willa i jego sprzeciw wobec propozycji profesora Geralda Lambeau’a.

Drugim argumentem, który świadczy o tym, iż utożsamiam się z Willem, są „sprawy sercowe”. Hunting boi się miłości i głębszego przywiązania do dziewczyny, Skalar. Jest to młoda studentka, piękna, mądra i bogata. Jednak nie wywyższa się tym. Mówi Willowi o swych uczuciach do niego. Proponuje mu wspólny wyjazd. Jednak on uważa, że nie zasługuje na nią. Wstydzi się, że jest sierotą. Kłamie, że ma kilku braci. Wie, że nie może zapewnić jej dostatniego życia, bo jest biedny. Zrywa z dziewczyną, choć bardzo cierpi z tego powodu. Na ratunek przychodzi mu terapeuta, Sean Maguive, który podczas kliku spotkań zaprzyjaźnia się z chłopcem. Widzi w nim bezbronnego dzieciaka, który tylko stwarza pozory „twardziela”. Wyjawia Willowi sekrety z własnego życia. Pokazuje, że są wartości na świecie, o które trzeba walczyć, których nie można porzucić. Dla nich należy wszystko inne zostawić. Do tych wartości należy miłość. Zrozumiał, że kocha Skylar nade wszystko i jedzie do niej, by prosić o jeszcze jedną szansę dla ich związku.

Myślę, że na jego miejscu zachowałabym się podobnie. Wolność i życie bez zobowiązań nie dają człowiekowi szczęścia. Człowiek bez miłości do drugiej osoby jest samotny. Wielkie uczucie motywuje go do działania. Gdy kocha, jest w stanie pokochać przeciwności losu. Dla miłości gotów jest wszystko inne porzucić. Taki przykład życia dał Huntingowi doktor Sean, opowiadając chłopcu o tym, że sam zrezygnował z kariery naukowej dla ukochanej żony, gdy zachorowała na raka. Opiekował się nią i był przy niej aż do jej śmierci. Czasu spędzonego z żoną nie zamieniłby na nic innego. Will zrozumiał dokładnie, że miłość jest wartością najwyższą i postanowił o nią walczyć. Myślę, że zachowałabym się tak samo, bo też uważam, że w życiu najważniejsza jest miłość i szacunek do drugiego człowieka.

Kolejnym argumentem chcę potwierdzić, iż zachowanie Willa w kwestiach zdobywania pieniędzy jest takie samo jak moje. Will chce wykorzystać swój talent do tworzenia wielkich rzeczy nie dla pieniędzy, lecz dla „dobra ludzkości”. Otrzymał on wspaniałą propozycję pracy dla amerykańskiego rządu. Mógł zarabiać wielkie pieniądze. Jednak zdał sobie sprawę z tego, iż jego zdolności mogą być wykorzystane dla celów politycznych i naukowych – przeciw ludzkości. Dlatego odmawił tej współpracy w pięknej mowie, którą wprowadza słuchaczy w osłupienie. Nie chce zdobywać pieniędzy kosztem wielu istnień ludzkich. Nie byłoby to zgodne z jego sumieniem. Nie chce też brać udziału w wyścigu do sławy. Nie zależy mu na zebraniu prestiżowych nagród i tytułów naukowych. Mimo wielkiego geniuszu w skrytości ducha jest osobą skromną i pragnie pozostać wierny samemu sobie i swoim przekonaniom. Takiej postawy nie może zrozumieć profesor Gerald Lambeau, który oddałby wszystko za posiadanie takiego daru, jaki ma Hunting.

Ta cecha charakteru zbliża mnie do bohatera. Ja także nie wybrałabym zysków materialnych, jeśliby miały doprowadzić do niszczenia życia ludzkiego lub świata. Zachowałabym się tak samo jak Will. Żaden geniusz nie powinien tworzyć wynalazków, które ktoś inny mógłby wykorzystać w niecnych zamiarach. Zdolności i umiejętności mają służyć polepszeniu życia człowieka, a nie jego zagładzie. Jeśli dzieje się inaczej, to dar staje się narzędziem zbrodniczym. Will zdawał sobie z tego sprawę i dlatego odmówił pracy dla rządu.

Podsumowując, twierdzę, że postać buntownika jest mi bliska i dlatego identyfikuję się z nią. Doświadczenia tego bohatera pokazują, że bunt to walka o przetrwanie, o niezależność i wolność osobista. Historia samotnego chłopca i jego buntowniczy charakter bardzo mnie poruszyły i zaciekawiły. Uważam, że sukcesem Willa jest dokonanie ostatecznie wyboru i zrealizowanie go zgodnie z głosem własnego serca.