Stefan Brem urodził się 1 września 1904 roku w Tarnowie, a zmarł 19 lipca 1975 roku w Warszawie w wieku 70 lat. Był aktorem, a także dyrektorem teatru. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i już wtedy często występował jako recytator na wieczorach literackich młodych poetów. Następnie uczył się w krakowskiej Miejskiej Szkole Dramatycznej. Występy rozpoczął w 1927 w Teatrze im. Słowackiego. Jesienią 1927 zaangażował się do Teatru Miejskiego w Sosnowcu, ale był tam krótko. Jeszcze w tym samym roku wstąpił do zespołu Reduty, z którą w latach 1927-29 występował w Wilnie i  na objazdach. Blisko współpracował z Juliuszem Osterwą. W 1929-30 współpracował z rozgłośnią wileńską PR. Jesienią 1930 występował w Teatrze Wołyńskim w Łucku. W końcu 1931 zaangażował się do Teatru im. Żeromskiego pod dyrekcją Ireny Solskiej w Warszawie i grał w nim w roku 1932. W latach 1932-35 występował w Teatrze Kameralnym w Częstochowie pod dyrekcją Iwo Galla, z którym w sezonie 1935/36 przeniósł się do Stołecznego Teatru Powszechnego, był także sekretarzem tego teatru. W roku 1936 objął (wraz z Juliuszem Lubicz- Lisowskim) dyrekcję Teatru Nowego im. Modrzejewskiej w Poznaniu i prowadził go z Lisowskim przez pierwszą połowę sezonu 1936/37, drugą połowę sezonu był znowu aktorem Stołecznego Teatru Powszechnego. Potem nadal był związany ze scenami TKKT, m.in. w latach 1937/38 występował w Teatrze Nowym. W 1938-39 współpracował z rozgłośnią warszawska PR. Także w radiu rozpoczął występy zaraz po wojnie w 1945. W latach 1946-48 występował w Teatrze Polskim w Warszawie, w sezonie 1948/49 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku i Gdyni, 1949/50 w Teatrze Śląskim w Katowicach; następnie w Warszawie: w 1951 w Teatrze Nowym, w 1952 w Ludowym, w sezonie 1953/54 w Teatrze Domu Wojska Polskiego, w 1954 w imprezach ARTOS-u, 1954-55 znowu w Teatrze Ludowym, w sezonie 1957/58 w Teatrze im. Bogusławskiego w Kaliszu, 1958/59 w Teatrze Muzycznym w Warszawie. W latach późniejszych, bez stałego angażu, grał gościnnie na scenach warszawskich, m.in. w latach 1961-64 i 1965-66 w Teatrze Współczesnym, a 1963-64 i 1965-68 w Teatrze Narodowym. Zarówno przed, jak i po wojnie, często występował w słuchowiskach radiowych.

Występował m.in. w filmach :

• 1956 – „Szkice węglem” (reż. Antoni Bohdziewicz)
• 1958 – „Kalosze szczęścia” (reż. Antoni Bohdzieiwcz)
• 1973 – „Wielka miłość Balzaka” (reż. Wojciech Stolarz i Jacqueline Audry)

Źródło: www.wikipedia.pl

www.filmpolski.pl