Cel główny:

Uświadomienie dzieciom, że za pośrednictwem dokumentów takich jak film czy program telewizyjny można porozumiewać się poprzez obraz i dźwięk.

Cele szczegółowe:

1. Wychowankowie rozwijają zainteresowanie filmem (programem telewizyjnym) na przykładzie wybranych przez nauczyciela i chętnych wychowanków propozycji.

2. Wychowankowie poznają fabułę filmu „Brzdąc” (1921) w reż. Ch. Chaplina i na jego podstawie poznają film niemy oraz charakterystyczną postać Włóczęgi.

3. Wychowankowie stymulują rozwój emocjonalny i poznawczy oraz przyswajają wartości moralne za pośrednictwem wybranych propozycji filmowych.

4. Wychowankowie wykonują ilustracje przedstawiające Charlesa Chaplina.

5. Wychowankowie tworzą pisemne relacje na temat „Mój ulubiony film” według przygotowanej karty pracy i prezentują swoją wypowiedź pozostałym uczestnikom zajęć świetlicowych.

6. Wychowankowie dokonują wyboru istotnych ich zdaniem fragmentów filmowych, prezentują je pozostałym uczestnikom zajęć i tworzą pytania pozwalające stwierdzić, czy dzieci zrozumiały przebieg wydarzeń prezentowanych w filmie.

7. Wychowankowie uczą się przyjmowania współodpowiedzialności za przeprowadzenie zajęć świetlicowych.

8. Wychowankowie uczą się dokonywać wyborów i uzasadniać własne stanowisko.

9. Wychowankowie przygotowują i prezentują wybrane postacie z historii kina (Charles Chaplin, Marilyn Monroe, Elsa – bohaterka filmu „Kraina lodu”).

10. Wychowankowie współtworzą i prezentują improwizacje ruchowe oraz śpiewają wybrane piosenki związane z historią kina.

11. Wychowankowie przejawiają właściwe zachowania podczas trwania wypowiedzi i prezentacji swoich kolegów.

12. Dzieci uczestniczą w zabawie pt. „Czy znasz polskie filmy animowane?” na podstawie wybranych przez nauczyciela kadrów filmowych.

13. Młodsi wychowankowie tworzą ilustracje na podstawie kadrów filmowych i dokonują ich prezentacji wobec grupy wychowawczej.

14. Wychowankowie integrują się ze społecznością świetlicy.

Czas realizacji:

1. Prezentacja i omówienie filmu „Brzdąc” – projekcja 67 min + ok. 1 h rozmowy i działania związane z tematem.

2. Czas przeznaczony dla jednego wychowanka na prezentację wypowiedzi i wybranego fragmentu filmowego (ok. ½ godziny).

3. Prezentacje wybranych postaci filmowych (Chaplin, Monroe, Elsa) – ok. 45 min.

4. Zabawa „Czy znasz polskie filmy animowane” – w grupach 6 osobowych – dla każdej grupy ok. 5 min.

5. Pokaz ilustracji przygotowanych przez młodszych wychowanków i omówienie punktacji w zabawie „Czy znasz polskie filmy animowane?’ – ok. 20 min.

Adresaci:

• grupa świetlicowa (dzieci w różnym wieku)

Metody pracy:

• projekcja filmów lub fragmentów filmowych,

• zabawy naśladowcze – (naśladowanie ruchów, odtwarzanie w zabawie różnych ruchów),

• teatralizacja z wykorzystaniem fragmentów tekstu filmowego,

• metody integracji – krąg,

• praca twórcza wychowanków – przygotowanie wystąpienia i fragmentu filmowego do zaprezentowania w grupie,

• plebiscyt – głosowanie wychowanków, dotyczące chęci poznania filmu prezentowanego przez kolegów z grupy wychowawczej,

• inscenizacje z wykorzystaniem kostiumów i charakteryzacji,

• zabawa dydaktyczna „Czy znasz polskie filmy animowane?” – dopasowanie tytułów filmów do numeru kadru filmowego,

• aktywność plastyczna chętnych wychowanków dotycząca tematyki filmowej.

Formy pracy:

• indywidualna, w grupach wiekowych, zbiorowa.

Materiały i środki dydaktyczne:

• płyta DVD z filmem „Brzdąc” (1921);

• kadry filmowe z filmu „Brzdąc” (zał. 1);

• sprzęt audiowizualny;

• papier i przybory do pisania;

• karta pracy „Mój ulubiony film” dla chętnych wychowanków (zał. 2);

• filmy DVD przygotowane przez wychowanków;

• tablica z zabawą dydaktyczną „Czy znasz polskie filmy animowane?” (zał. 3);

• karta konkursowa do zabawy „Czy znasz polskie filmy animowane?” (zał. 4);

• stroje do improwizacji dotyczących postaci filmowych;

• wybrane fotografie postaci filmowych (zał. 5);

• sprzęt nagłośnieniowy – potrzebny w dniu prezentacji postaci filmowych;

• aparat fotograficzny do dokumentacji Tygodnia Filmowego.

Przebieg zajęć PROJEKCJA I OMÓWIENIE FILMU BRZDĄC:

1. Wychowawca rozmawia z dziećmi na temat dokumentów, jakimi są filmy oraz programy telewizyjne oraz uświadamia dzieciom, że dzięki filmom możemy porozumiewać się za pośrednictwem obrazu i dźwięku.

2. Wychowawca proponuje dzieciom udział w TYGODNIU FILMOWYM, podczas którego chętni wychowankowie opowiedzą o swoich ulubionych obrazach, przedstawią ich fragmenty i przygotują zagadki ich dotyczące.

3. Wychowankowie zgłaszają się do wyznaczonego zadania – wychowawca zapisuje ich propozycje na liście z ich nazwiskami i tytułami filmów, o których pragną opowiedzieć swoim kolegom ze świetlicy. Lista zostaje wywieszona w sali świetlicowej i znajduje się w niej przez cały tydzień trwania zadania. Na każdy dzień przygotowuje się dwoje wychowanków.

4. Wychowawca wręcza chętnym do prezentacji wychowankom kartę pracy (zał. 2) i tłumaczy, na co powinni oni zwrócić uwagę podczas przygotowania się do wypowiedzi – zachęca do skorzystania z różnych źródeł (w tym internetu) oraz pomocy swoich bliskich (rodziców, starszego rodzeństwa, dziadków).

5. Wychowawca zapowiada projekcję filmu w reż. Ch. Chaplina pt. „Brzdąc”, który swoją premierę miał w 1921 roku (wychowankowie mogą policzyć, ile lat upłynęło od powstania obrazu). Informuje dzieci, że film jest czarno-białą, niemą produkcją, jedną z najwybitniejszych i zarazem najbardziej osobistych wypowiedzi autora, który jest jednocześnie reżyserem, aktorem i kompozytorem muzyki. Podczas projekcji zadaniem dzieci będzie zwrócenie uwagi na charakterystyczną postać Włóczęgi, graną przez Chaplina (jego kostium, makijaż i niezbędne rekwizyty) oraz na szczególną relację opieki, która zrodziła się między Włóczęgą a małym, odrzuconym przez matkę chłopcem. Pytania pomocnicze do analizy filmu:

a) W jaki sposób Włóczęga na początku potraktował znalezionego chłopca?

b) Co zmieniło jego stosunek do osieroconego dziecka?

c) W jaki sposób Włóczęga zajmował się dzieckiem (mimo ubóstwa panującego w domu) w wieku niemowlęcym, a jak później?

d) Co poprzedziło pobyt chłopca i Włóczęgi w noclegowni dla bezdomnych?

e) Czy Włóczęga stał się dla chłopca jak członek rodziny?

6. Po zakończonej projekcji dzieci wypowiadają się swobodnie na temat swoich wrażeń po obejrzeniu filmu, następnie próbują odnieść się do pytań, które wychowawca przypomina po wypowiedziach.

7. Na ekranie są prezentowane wybrane kadry filmowe z prezentowanego filmu – uczestnicy zajęć podzieleni na małe grupy, które wybierają sobie dowolny kadr i próbują stworzyć do niego dialog. Po zakończeniu pracy prezentują swoją pracę pozostałym.

8. Dzieci wypowiadają się na temat postaci Włóczęgi – charakteryzują jego strój, makijaż i rekwizyty, sposób poruszania się oraz mimikę, wychowawca zwraca uwagę dzieci, iż w filmie niemym wszystkie zachowania, gesty muszą być bardzo wyraziste.

9. Chętni wychowankowie mogą spróbować zaimprowizować specyficzny sposób poruszania się Włóczęgi.

10. Wychowawca prosi grupę o zainscenizowanie (mimiką) różnych emocji – wychowankowie próbują odwoływać się do przykładów z omówionego filmu, w razie potrzeby wychowawca pomaga przywołać sytuacje z filmu, w których bohaterowie doświadczali różnych uczuć np. rozpacz matki po uzmysłowieniu sobie, że dokonała niewłaściwego wyboru porzucając dziecko, niedowierzanie Włóczęgi, kiedy znalazł porzucone dziecko itp.

11. Na zakończenie zajęć wychowawca proponuje wychowankom wykonanie ilustracji przedstawiającej Chaplina i eksponuje na tablicy powstałe prace. Następnie wychowawca pyta, czy w grupie są chętne dzieci, które przygotowałyby się na koniec tygodnia i zainscenizowały postać aktora. Może dzieci znają jeszcze inne charakterystyczne postacie z historii filmu, o których chciałyby opowiedzieć i przygotować krótką inscenizację.

12. Po zgłoszeniu się chętnych, wychowawca prowadzi indywidualne rozmowy na temat przygotowania się do roli i nawiązuje współpracę z rodzicami w celu ustalenia zakresu przygotowań.

PREZENTACJA WYPOWIEDZI I WYBRANYCH FRAGMENTÓW FILMOWYCH PRZYGOTOWANYCH PRZEZ CHĘTNYCH WYCHOWANKÓW:

1. Stworzenie kręgu z uczestników uroczystości, powitanie i przypomnienie uczestnikom zasad zachowania się podczas prezentacji przygotowanej przez kolegów z grupy.

2. Wyjaśnienie dzieciom celu zajęć (poznanie się wzajemne, słuchanie innych, zaciekawienie prezentowanymi filmami, oglądanie fragmentów filmowych, omówienie ich pod kierunkiem kolegów).

3. Prezentacje wychowanków na temat „Mój ulubiony film” według przygotowanych kart pracy.

4. Prezentacje wybranych przez dzieci fragmentów filmowych.

5. Pytania przygotowane przez dzieci z grupy świetlicowej na temat obejrzanych fragmentów filmowych – dzieci prowadzące zajęcia dokonują oceny aktywności grupy, w razie potrzeby wychowawca pomaga uczestnikom.

6. Podziękowanie dla wychowanków za przygotowanie się do zajęć, wspólne brawa po prezentacji, zachęcanie innych dzieci do aktywności.

7. Na zakończenie wychowawca może zapytać, co było trudne w przygotowaniu wystąpienia, a co sprawiało najwięcej satysfakcji.

8. Głosowanie pozostałych uczestników zajęć: „Czy chciałbym po takiej zachęcie obejrzeć film, który mi zaproponowano?”. Wspólne liczenie głosów.

9. Podziękowanie wychowankom za uczestnictwo w zajęciach.

PREZENTACJA WYBRANYCH POSTACI Z HISTORII FILMU:

1. Przygotowanie sprzętu nagłośnieniowego oraz pomoc w przygotowaniu przebrania w dniu prezentacji.

2. Stworzenie kręgu z uczestników uroczystości, powitanie i przypomnienie uczestnikom zasad zachowania się podczas wspólnej zabawy.

3. Wyjaśnienie dzieciom celu zabawy (wzbogacenie wiedzy dzieci na temat postaci związanych z filmem, wspólna zabawa, uczenie się szacunku do pracy innych, inspirowanie dzieci do własnej aktywności).

4. Zaproszenie rodziców dzieci do udziału w prezentacji przygotowanej z okazji TYGODNIA FILMOWEGO.

5. Prezentacja postaci związanych z filmem (Ch. Chaplin, M. Monroe, Elsa – bohaterka filmu „Kraina lodu”). W trakcie wystąpień dzieci wychowawca prezentuje wybrane fotografie, które dotyczą pwybranych postaci.

6. Prezentacja wybranych przez wychowanków fragmentów filmowych (Chaplin: „Eating Machine” z filmu „Dzisiejsze czasy”, wykonie piosenki „Happy Birthday to You” przez M. Monroe oraz piosenki „Mam tę moc” – pochodzącej z filmu „Kraina lodu”).

7. Rozmowa z dziećmi na temat pracy kolegów, w której zwracają oni uwagę na ich przygotowanie do roli (wiedzę o postaciach, strój i charakteryzację, znajomość piosenek itp.). Wychowawca zwraca uwagę na fakt, że zarówno Chaplin jak i M. Monroe mieli trudne i bogate w doświadczenia życie, mimo to osiągnęli sukces w filmach; jednak sława może także nieść ze sobą problemy życiowe.

8. Podziękowanie dzieciom i rodzicom za przygotowanie ról filmowych.

9. Porządkowanie sali po zakończonej prezentacji.

10. Zabawy taneczne z wykorzystaniem muzyki filmowej.

ZABAWA DYDAKTYCZNA „CZY ZNASZ POLSKIE FILMY ANIMOWANE?”:

1. Wychowawca przygotowuje tablicę z 10 wybranymi kadrami z polskich filmów animowanych (zał. 3). Kadry są wydrukowane w formacie A4.

2. Jeden z chętnych wychowanków odczytuje grupie świetlicowej zasady udziału w zabawie oraz tytuły filmów.

3. Wychowankowie otrzymują kartę rozwiązań, następnie w małych 6-osobowych grupach wypełniają karty konkursowe, wpisując swoje imię i nazwisko, następnie przyporządkowując określone liczby do tytułów animacji.

4. Po zakończeniu zadania oddają swoje karty – za każdą prawidłową odpowiedź otrzymują 1 punkt. Po podliczeniu – chętne dzieci omawiają wyniki zabawy, przekazując, ile punktów otrzymali poszczególni wychowankowie. Dzieci dokonują przyporządkowania tytułów poprzez głośne wskazanie numerów kadrów.

5. Wychowawca dziękuje dzieciom za udział w zabawie. Młodsi wychowankowie (z kl. 0 i I) mogą wykonać ilustrację do filmu, który ich zaciekawił.

6. Po zakończeniu prezentują swoje ilustracje grupie wychowawczej i otrzymują brawa.

7. Na zakończenie zajęć odbywa się projekcja jednego z filmów, z którego kadr pojawił się na tablicy z konkursem filmowym.

Literatura i strony internetowe:

1. Armata Jerzy, Wróblewska Anna, „Film polski dla dzieci i młodzieży”, Warszawa 2014.

2. Hendrykowski Marek, „Język ruchomych obrazów”, Warszawa 1999.

3. Korczak Janusz, „Prawidła życia”, https://wolnelektury.pl/.

4. Mostowska Jadwiga, „Elementarz młodego kinomana”, www.edukacjafilmowa.pl

5. „Wielcy kompozytorzy filmowi – Charlie Chaplin”, pod red. Izabeli Żukowskiej, Warszawa 2009.

6. www.edukacjafilmowa.eu

7. www.edukacjafilmowa.pl

8. http://www.filmpolski.pl/fp/

9. www.filmweb.pl

10. www.projekcje.edu.pl

Załącznik nr 1 – wybrane kadry z filmu „Brzdąc”

http://www.filmweb.pl/film/Brzd%C4%85c-1921-32400/photos

Załącznik nr 2 – karta pracy „Mój ulubiony film”

Mój ulubiony film

---

Imię i nazwisko dziecka

Tytuł filmu

---

Reżyser filmu

---

Inne osoby zaangażowane w tworzenie filmu (scenografia, muzyka, aktorzy)

---

Data powstania filmu

---

Krótki opis filmu (o czym opowiada film?)

---

---

---

---

---

Dlaczego to mój ulubiony film?

---

---

---

---

Dlaczego polecam ten film innym dzieciom?

---

---

---

Załącznik nr 3 – fotografia tablicy z zabawą dydaktyczną „Czy znasz polskie filmy animowane?”

Załącznik nr 4 – karta konkursowa „Czy znasz polskie filmy animowane?”

Imię i nazwisko dziecka (klasa)

Dopasuj tytuły filmów do cyfr znajdujących się obok obrazków

Tytuł filmu animowanego	Numer kadru
Przygody kota Filemona
Bolek i Lolek
Reksio
Przygody koziołka Matołka
Zaczarowany ołówek
Porwanie Baltazara Gąbki
Złota Kaczka
Krawiec Niteczka
Miś Uszatek
Pomysłowy Dobromir

Załącznik nr 5 – wybrane zdjęcia postaci filmowych

Charles Chaplin [Źródła zdjęć: www.woskowe.pl, https://en.wikipedia.org/wiki/The_Tramp]

Marilyn Monroe [http://www.filmweb.pl/person/Marilyn.Monroe/photos]

Elsa z „Kariny lodu” [http://www.filmweb.pl/film/Kraina+lodu-2013-651932/photos]

Analiza przeprowadzonych zajęć (listopad – grudzień 2015 roku)

„A pożyteczne i ważne są marzenia. Nie od razu wie człowiek, do czego się ma przygotować. Rozmaicie układa, aż z dziesięciu różnych marzeń jeden program życia układa.

Jaka różnica między marzeniem a programem?

Marzenie jest wypoczynkiem, przyjemnością, nie nakłada żadnych obowiązków.

Mówią: Buja w obłokach, myśli o niebieskich migdałach, pragnie gwiazdki z nieba.

No tak: płynie samolotem wyobraźni, myśli dla rozrywki o tym, czego nie ma, wpatrzony w gwiazdy. Tęskni, pragnie. Właśnie.

Dorośnie do programu, który jest poważny, surowy, twardy…”

Janusz Korczak, „Prawidła życia”, Warszawa 2012, s. 130.

Działania podczas tygodnia filmowego pozwoliły pogłębić relacje wychowanek – wychowawca poprzez poznanie obszarów wiedzy będących przedmiotem zainteresowań dzieci. Dzięki wspólnej pracy nad zagadnieniami filmowymi dzieci uzupełniły swoją wiedzę, nauczyły się szukać i korzystać z różnych źródeł informacji. Wykonywanie dodatkowych zadań i uczestnictwo w konkursie (zabawie filmowej) powodowały, że wychowankowie nabywali pewności siebie, zaufania do posiadanej wiedzy. Dzieci odkryły też nowe umiejętności, o które siebie nie podejrzewały, takie jak prezentacja własnego punktu widzenia, uczestnictwo w wystąpieniach publicznych na forum grupy wychowawczej. Dzięki tym działaniom miały możliwość prezentacji własnych zainteresowań, zaistnienia w zespole w ciekawy sposób.

Tydzień filmowy miał również pozwolić dzieciom na wzajemne poznawanie swoich marzeń, ukrytych w wyborach konkretnych tytułów filmowych. Dzięki przygotowaniu kart pracy dzieci mogły również zastanowić się, dlaczego preferują określone filmy i co inni wychowankowie mogliby zyskać przez poznanie ich. Ważne było również, że dzieci oglądały filmy lub fragmenty filmowe razem i mogły o nich porozmawiać, podzielić się swoimi spostrzeżeniami.

Ze względu na krótki czas trwania zajęć, jak również ze względu na sporą, zróżnicowaną wiekowo grupę, a także utrudnienia natury organizacyjnej (specyfika pracy w świetlicy), brak wsparcia w domach rodzinnych wychowanków, nie wszystkie założone cele udało się osiągnąć w sposób pełny.

Dzieci odnalazły w filmie „Brzdąc” zarówno aspekty humorystyczne (zachowanie Włóczęgi opiekującego się niemowlęciem) jak również dramatyczne (gdy pracownicy opieki społecznej odbierali chłopca samozwańczemu opiekunowi). Z dużą uwagą śledziły akcję filmu, reagując żywiołowo. Zaciekawiła je również techniczna strona filmu (kolor, ilość klatek na sekundę, który w odbiorze dzieci powodował przyśpieszenie bohaterów).

Po odbytej rozmowie troje wychowanków zgłosiło się do przygotowania na kolejne dni inscenizacji wybranych postaci z filmów. Jeden z wychowanków postanowił wcielić się w postać Ch. Chaplina, w tym celu zaplanował razem z wychowawcą i rodzicem przygotowanie rekwizytów, charakteryzacji i krótkiej informacji na temat twórcy. Wybrał także fragment „Eating Machine” z filmu „Dzisiejsze czasy” do prezentacji w grupie wychowawczej. Jedna z młodszych wychowanek (dziewczynka lat 6, uczennica kl. I) opowiedziała grupie o swojej ulubionej bohaterce filmowej – Elsie z „Krainy lodu” – razem z mamą przygotowała stój, a także wykonała piosenkę pt.: „Mam tę moc”, pochodzącą z tej animacji. Kolejna z wychowanek (dziewczynka lat 10, uczennica kl. IV) przejawiała zainteresowanie postacią Marilyn Monroe, dlatego też przygotowała strój oraz narrację w pierwszej osobie:

„Nazywam się Norma Jeane Mortenson. Urodziłam się 1 czerwca 1926 roku w Los Angeles. Ale zapewne lepiej znacie mnie jako Marilyn Monroe. Jako dziecko marzyłam o zostaniu aktorką, ale wychowywałam się w rodzinach zastępczych i w domu dziecka. Droga do mojej kariery była trudna, ale zawsze walczyłam o swoje marzenia. Gdy zostałam znaną aktorką, uwielbiały mnie tłumy. Zagrałam w 36 filmach. Dla ludzi byłam wielką gwiazdą. Ale ja, mimo trzech małżeństw, byłam smutna i samotna. Odeszłam 5 sierpnia 1962 roku. Moim niezapomnianym przeżyciem było zaśpiewanie piosenki dla Johna Kennedy’ego – prezydenta USA. Oto ja…”. Zaprezentowała również fragment dokumentalny – wykonanie piosenki dla prezydenta J.F. Kennedy’ego.

Wszystkie prezentacje odbyły się jednego dnia w sali świetlicowej przy udziale rodziców i zostały przyjęte z dużą życzliwością grupy wychowawczej. Po pokazie przygotowanym przez dzieci wywiązała się głębsza rozmowa na temat życia gwiazd filmowych…

Do prezentacji na temat „Mój ulubiony film” zgłosiło się w sumie 19 wychowanków – do wystąpienia przygotowało się i dokonało prezentacji 11. Chłopcy z poziomu klasy II i III zaproponowali do omówienia przed grupą następujące tytuły: „Shrek”, „Lego – Ninjago”, „Krecik”, „Akademia pana Kleksa”. Dziewczynki z klas II i III przygotowały informacje i dokonały wyboru fragmentów następujących filmów, seriali i programów telewizyjnych: „Waldemar Malicki – filharmonia dowcipu”, „Opowieści z Narnii”, Harry Potter i książę półkrwi”, „Booga Booga Land”, „Most do Terabithii”, „Kevin sam w Nowym Yorku”, „Pies Piorun”.

W opisie filmu dzieci najczęściej korzystały ze źródeł internetowych, parafrazując wypowiedzi (tymi źródłami były strony: www.wikipedia.pl., www.bibiotekaakustyczna.pl, www.zadane.pl, www.filmweb.pl, www.kultura.newsweek.pl). Niewiele z nich zwróciło się o pomoc do rodziców czy rodzeństwa. Dwoje wykonało opis filmu samodzielnie.

Jako uzasadnienie dla wyboru ulubionych filmów dzieci pisały:

„Dlatego, bo jest bardzo „akcjowy” (o „Lego – Ninjago” – chłopiec lat 9, uczeń kl. III).

„Moi rodzice jak byli mali, to oglądali ten film i kiedy byłem młodszy, to mi go pokazali. Od tego czasu jest to mój ulubiony film, często go oglądam, śpiewam i tańczę przy piosenkach z filmu” (o „Akademii pana Kleksa” – chłopiec, lat 8, uczeń kl. II).

„Jest to mój ulubiony film bo jest śmieszny i poprawia humor” (o „Kreciku” – chłopiec, lat 8, uczeń kl. II).

„Film mi się podoba, bo mówi o potrzebie lubienia samego siebie i o tym, że istnieją rzeczy, które nie zawsze są takimi, jakimi nam się wydaje. W filmie są śmieszne teksty, dialogi” (o „Shreku” – chłopiec, lat 8, uczeń kl. II).

„Bo są w nim śmieszne sceny. Np. jak piesek staje się bohaterem” (o „Psie Piorunie” – dziewczynka, lat 7, uczennica kl. II).

„Bo jest przygodowy, ciekawy, fajny i ciągle go oglądam” (o „Opowieściach z Narnii” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. II).

„Są w nim różne śmieszne sceny i mnie rozśmiesza” (o „Kevinie w NY” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. II).

„Lubię ten film, bo zawiera w sobie różne akcje – są przygody chłopca i dziewczynki. Mój ulubiony fragment to ten, kiedy znajdują most do Terabithii” (o „Moście do Terabithii” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. III).

„Dlatego, że rozwija wyobraźnię i chęć zostania czarodziejem” (o „Harrym Potterze i księciu półkrwi” – dziewczynka, lat 9, uczennica kl. III).

„Bo mają super przygody” (o „Booga Booga Landzie” – Amelka, lat 7, uczennica kl. II).

„Dlatego, że rozwesela mnie i lubię słuchać muzyki” (o programie „Filharmonia dowcipu” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. II).

Dlaczego poleciłbym ten film innym dzieciom? – oto jakie uzasadnienia pisali mali widzowie:

„Jest w nim dramat” (o „Lego – Ninjago” – chłopiec, lat 9, uczeń kl. III).

„Ponieważ, oprócz oglądania, można się fajnie bawić i śpiewać przy piosenkach z filmu” (o „Akademii pana Kleksa” – chłopiec, lat 8, uczeń kl. II).

„Polecam ten film dlatego, że można zobaczyć ciekawe przygody Krecika” (o „Kreciku” – chłopiec, lat 8, uczeń kl. II).

„Lubię Shreka bo są w nim fajne postacie i śmieszne sceny” (o „Shreku” – chłopiec, lat 8, uczeń kl. II).

„Bo Piorun i jego przyjaciele mają bardzo fajne przygody” (o „Psie Piorunie” – dziewczynka, lat 7, uczennica kl. II).

„Jest wesoły, ale czasami jest straszny” (o „Opowieściach z Narnii” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. 2).

„Bo ten film może rozśmieszyć też inne dzieci. Bo jest dobrym sposobem na nudę. Bo pokazuje jak dobro wygrywa ze złem” (o „Kevinie w NY” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. II).

„Polecam ten film innym dzieciom, bo ma w sobie wyobraźnię i przygody” (o „Moście do Terabithii” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. III).

„Ponieważ są tam chwile zaczarowane: straszne czasami, wesołe, a nawet smutne.” (o „Harrym Potterze i księciu półkrwi” – dziewczynka, lat 9, uczennica kl. III).

„Bo kiedy jesteś smutny, to może cię rozśmieszyć” (o „Booga Booga Landzie” – Amelka, lat 7, uczennica kl. II).

„Dlatego, że można dowiedzieć się kilku ciekawostek na temat muzyki poważnej i opery na wesoło” (o programie „Filharmonia dowcipu” – dziewczynka, lat 8, uczennica kl. II).

Uzasadnienia dzieci wskazują na to, iż głównym powodem sięgania po filmy i polecania ich kolegom jest chęć poprawy nastroju, sposób na nudę, możliwość przeżycia przygód innych. Dzieci zwróciły również uwagę na fakt, że w wybranych filmach dobro wygrywa ze złem, filmy te wtajemniczają w świat magii, fantazji oraz interesujące dzieci dziedziny wiedzy, a także dostarczają samowiedzy.

Podczas realizacji tygodnia filmowego zaproponowano również zajęcia dla tych członków społeczności świetlicowej, którzy przejawiają mniej inicjatywy w prezentowaniu własnego stanowiska. Dla nich wychowawca przygotował zabawę dydaktyczną „Czy znasz polskie filmy animowane?”. Wychowankowie z zainteresowaniem przyglądali się tablicy z zawartymi kadrami z polskich filmów animowanych. Młodsi, praktycznie bez zachęty ze strony nauczyciela, zaczęli wykonywać ilustracje.

W zabawie wzięło udział 46 wychowanków. Czterech z nich otrzymało 9 punktów, dwoje – 8, prawidłowe rozwiązania podali pozostali uczestnicy zabawy. W podsumowaniu, jako asystenci, zaangażowani zostali wychowankowie, którzy przedstawili wyniki i omówili z dziećmi prawidłowe rozwiązania. Na zakończenie dzieci obejrzały jeden z odcinków „Wyprawy Baltazara Gąbki” (z rozpoznaniem tego kadru sześciu wychowanków miało problem).

Udział w konkursie stworzył wszystkim dzieciom możliwość odczucia satysfakcji z posiadanej wiedzy oraz miał służyć integrowaniu wszystkich wychowanków bez względu na ich aktywność i umiejętność radzenia sobie w sytuacjach ekspozycji społecznej.